Abstract:
วิทยานิพนธ์เรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการนำสืบประวัติและการกระทำในอดีตของจำเลยในคดีอาญา โดยพิจารณาตั้งแต่แนวคิดในการรับฟังพยานหลักฐานในคดีอาญา ระบบการพิจารณาคดีอาญา การรับฟังพยานหลักฐานที่เกี่ยวกับประวัติและการกระทำในอดีตของจำเลย เพื่อประกอบการพิจารณาและพิพากษาคดีของศาล การศึกษาพบว่า ประวัติและการกระทำในอดีตของจำเลยที่นำสืบเพื่อพิสูจน์องค์ประกอบความผิด เจตนาหรือมูลเหตุจูงใจของจำเลยในการกระทำความผิด ลักษณะรูปแบบการกระทำที่เป็นลักษณะเฉพาะของจำเลย ถือเป็นข้อเท็จจริงที่เกี่ยวกับประเด็นในคดีที่ศาลสามารถรับฟังเพื่อประกอบการพิจารณา ได้ แต่ในส่วนการนำสืบประวัติและการกระทำในอดีตของจำเลยในส่วนอื่นถือเป็นข้อเท็จจริงที่ไม่เกี่ยวข้องกับประเด็นในคดีอาญาและศาลจะไม่นำไปเพื่อประกอบการพิจารณาคดีแต่พยานหลักฐานดังกล่าวเข้าสู่การรับรู้ของศาลได้ซึ่งจะก่อให้เกิดผลต่อจิตใจของผู้พิพากษาในการพิจารณาและพิพากษาคดีซึ่งความเสี่ยงนี้อาจก่อให้เกิดการพิจารณาคดีที่ไม่เป็นไปโดยมีอคติจึงควรมีการกำหนดแนวทางเพื่อช่วยศาลในการใช้ดุลพินิจรับฟังพยานหลักฐานที่เกี่ยวข้องประวัติและการกระทำในอดีตของจำเลยโดยเฉพาะในคดีอาญา
