Abstract:
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวความคิดทางกฎหมาย หลักเกณฑ์ และกระบวนการในการบอกปัดสัญญาที่มีภาระในการฟื้นฟูกิจการของลูกหนี้ จากการศึกษาพบว่าพระราชบัญญัติล้มสะลาย (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2542 ในส่วนเรื่องการบอกปัดสัญญาที่มีภาระในการฟื้นฟูกิจการของลูกหนี้บางประการไม่เหมาะสมและไม่เอื้ออำนวยต่อการฟื้นฟูกิจการ ซึ่งหากให้แก้ไขปรับปรุงหลักเกณฑ์ กระบวนการการบอกปัดสัญญาที่มีภาระในการฟื้นฟูกิจการของลูกหนี้จะส่งผลให้การดำเนินการฟื้นฟูกิจการของลูกหนี้ดำเนินไปโดยสะดวกและอาจทำให้การฟื้นฟูกิจการของลูกหนี้นั้นประสบความสำเร็จ ผู้วิจัยจึงได้แสนอแนะปรับปรุง แก้ไข เพิ่มเติม กฎหมายที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้เกิดการจัดการที่เหมาะสมและเพื่อให้การบอกปัดสัญญาที่มีการะในการฟื้นฟูก็จการมีประสิทธิภาพมากขึ้น ดังนั้นการวิจัยเรื่องนี้จึงเสนอแนวทางในการแก้ไขข้อขัดข้องต่าง ๆ ดังนี้ 1. กำหนดคำจำกัดความของสัญญาที่มีภาระอย่างกว้าง ๆ เพื่อให้เกิดความยืดหยุ่นและสะดวกในการปฏิบัติงานของผู้บริหารแผนในการบอกปัดสัญญาที่มีภาวะในการฟื้นฟูกิจการของลูกหนี้ 2. กำหนดหลักในการบอกปัดสัญญาที่มีภาระในการฟื้นฟูกิจการของลูกหนี้ให้เป็นการบอกปัดสัญญาที่มีภาระโดยปริยายเมื่อพ้นเงื่อนเวลาที่กฎหมายให้อำนาจ 3. กำหนดข้อกำหนดสำหรับการยอมรับสัญญาที่มีภาระในการฟื้นฟูกิจการของลูกหนี้เพื่อคุ้มครองคู่สัญญาอีกฝ่าย 4. กำหนดหลักเกณฑ์และเงื่อนไขที่ชัดเจนในการโอนสัญญาที่มีภาระเพื่อประโยชน์ต่อบริษัทลูกหนี้และคุ้มครองคู่สัญญาอีกฝ่าย 5. กำหนดหลักเกณฑ์เพื่อคุ้มครองคู่สัญญาอีกฝ่ายในสัญญาที่คู่สัญญาอีกฝ่ายไม่มีอำนาจต่อรอง
