Abstract:
พระราชบัญญัติที่ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด พ.ศ. 2545 มีวัตถุประสงค์ในการลดจำนวนผู้ติดยาเสพติดโดยการบำบัดรักษาและที่ฟื้นฟูสมรรถภาพ ด้วยวิธีการให้อำนาจรัฐซึ่งเป็นฝ่ายบริหารได้แก่ อัยการและคณะอนุกรรมการที่ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดดำเนินการบังคับบำบัดรักษาผู้ติดยาเสพติด โดยปราศจากอำนาจศาล ซึ่งผลการศึกษาพบว่ามาตรการทางกฎหมายดังกล่าวแม้จะเหมาะสมสำหรับตอบสนองนโยบายของรัฐที่มุ่งต้องการลดจำนวนผู้ติดยาเสพติดและสอดคล้องกับทางปฏิบัติ แต่ทั้งนี้กฎหมายดังกล่าวไม่ใด้มีการคุ้มครองสิทธิเสรีภาพของผู้ต้องหาเท่าที่ควร โดยมีข้อบกพร่องและข้อจำกัดบางประการอันก่อให้เกิดปัญหาการบังคับใช้กฎหมายดังกล่าวทั้งทางข้อกฎหมายและทางปฏิบัติที่ทำให้ส่งผลกระทบต่อสิทธิเสรีภาพของบุคคลรวมตลอดถึงการบังคับใช้กฎหมายไม่บรรลุวัตถุประสงค์เท่าที่ควร ดังนั้นจึงมีความจำเป็นต้องดำเนินการแก้ไขปรับปรุงข้อบกพร่องเพื่ออุดช่องว่างที่เป็นปัญหาชองพระราชบัญญัติฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด พ.ศ. 2545 เพื่อให้กฎหมายมีความชัดเจนและคุ้มครองสิทธิเสรีภาพชองประชาชน ตลอดจนตอบสนองนโยบายด้านยาเสพติดของรัฐใด้ดียิ่งขึ้นในการบังคับใช้
