Abstract:
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิเคราะห์การอ้างถึงผลงานทางวิชาการของอาจารย์คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จำนวน 2,585 บทความ/ชื่อเรื่อง ที่ได้รับการนำไปอ้างถึงในสิ่งพิมพ์ประเภทบทความวารสาร หนังสือหรือบทในหนังสือ วิทยานิพนธ์ และรายงานการวิจัยทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ ที่ตีพิมพ์ระหว่างปี 2536-2546 จำนวน 5,028 บทความ/ชื่อเรื่อง โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและประเมินคุณภาพผลงานวิชาการของอาจารย์คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และเพื่อเปรียบเทียบรายละเอียดการอ้างถึงผลงานวิชาการของอาจารย์ด้านประเภทของสิ่งพิมพ์ อายุ และขอบเขตเนื้อหา โดยใช้วิธีการนับ และจัดอันดับจำนวนครั้งของเอกสารที่ได้รับการอ้างถึงทั้งในเอกสารอ้างอิง บรรณานุกรม และเชิงอรรถ ผลจากการวิจัยครั้งนี้พบว่า มีการนำผลงานวิชาการของอาจารย์คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ไปอ้างในสิ่งพิมพ์ต่าง ๆ มากมาย โดยอ้างจากสิ่งพิมพ์ประเภทหนังสือมากที่สุดร้อยละ 68.67 รองลงมาเป็นการอ้างจากบทความวารสารร้อยละ 13.89 และผลงานที่ได้รับการอ้างถึงส่วนหใญ่เป็นสิ่งพิมพ์ย้อนหลังประมาณ 5-10 ปี ในจำนวนนี้นักวิชาการที่ได้รับการอ้างถึงมากที่สุดได้แก่ ศ.ดร. ชัยอนันต์ สมุทวณิช รองลงมาได้แก่ ศ.ดร. อมรา พงศาพิชญ์ ศ. ดร. สุดจิต บุญบงการ ศ.ดร. กระมล ทองธรรมชาติ และ ศ.ดร. สุภางค์ จันทวานิช ตามลำดับ ส่วนผลงานที่ได้รับการอ้างถึงมากที่สุดได้แก่ Morell, David and Chai-Anan Samudavanija 1981. Political conflict in Thailand: Reform, reaction, revolution. Cambridge: Oelgeschlager, Gunn and Hain ได้รับการอ้างถึง 81 ครั้ง นอกจากนี้สาขาวิชาที่อ้างถึงผลงานวิชาการของอาจารย์คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย นอกจากสาขารัฐศาสตร์ซึ่งเป็นสาขาหลักแลัวยังมี สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์ สังคมและวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ กฎหมาย แรงงานและการย้ายถิ่น ตามลำดับ
