Abstract:
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงสร้างสรรค์ (Creative Research) จากการผสมผสานทางวัฒนธรรมของสื่อสารการแสดง เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาสื่อทางเลือกใหม่จากสุนทรียลักษณ์ของ "งิ้ว" และวรรณกรรมเรื่องเล่าของไทย เรื่อง "พระสุธน" โดยภาษาที่ใช้ในการแสดง คือ ภาษาไทย ผลการวิจัย พบว่า 1) กระบวนการสร้างสรรค์การแสดงงิ้วไทยจากการผสมผสานทางวัฒนธรรม เรื่อง "พระสุธน" ในฐานะของนวัตกรรมสื่อสารการแสดง ประกอบด้วยองค์ประกอบที่สำคัญ คือ การเตรียมการแสดง (Pre-Production), การดำเนินการแสดง (Production) ซึ่งเป็น 2 ขั้นตอนแรกที่ผู้วิจัยต้องค้นหาศิลปวิธีแนวใหม่ของการสร้างสรรค์สื่อสารการแสดงประเภทนี้ และการประเมินผลการแสดง (Post-Production) เป็นขั้นตอนสุดท้ายของการศึกษาทัศนคติของผู้ชมจากการแสดงครั้งนี้ 2) สุนทรียลักษณ์ของการแสดงงิ้วไทยจากการผสมผสานทางวัฒนธรรม เรื่อง "พระสุธน" ประกอบด้วยลักษณะที่สำคัญ ได้แก่ ศิลป และเทคนิคการแสดง วรรณกรรมที่ใช้ในการแสดง ประเภทและบทบาทของตัวละคร ดนตรีและการขับร้อง เครื่องแต่งกายและการแต่งหน้า เวที ฉาก และอุปกรณ์ประกอบฉาก แต่ลักษณะที่สำคัญที่สุดที่ผู้วิจัยเลือกที่จะนำมาสร้างสรรค์ คือ วรรณกรรมที่ใช้ในการแสดง ที่มีความแตกต่างจากวรรณกรรมที่ใช้ในการแสดงเดิมที่เป็นวรรณกรรมจีน รวมถึงกระบวนการแสดงที่แตกต่างจากการแสดงงิ้วแต้จิ๋วโดยทั่วไปที่มักจะมีการจัดแสดงตามศาลเจ้าของจีน แต่การแสดงนี้จัดขึ้นในห้องแสดงของสถาบันอุดมศึกษา 3) ทัศนคติของผู้ชมการแสดงงิ้วไทย เรื่อง "พระสุธน" ซึ่งเป็นนิสิตและนักศึกษา รวมถึงบุคคลทั่วไป พบว่าบทบาทของตัวละคร เครื่องแต่งกายและการแต่งหน้า เป็นสุทรียลักษณ์ของการแสดงงิ้วที่มีผู้ชมการแสดงชื่นชอบมากที่สุด แต่ขณะที่ดนตรีและการขับร้อง ซึ่งเป็นสุนทรียลักษณ์ที่สำคัญกลับไม่ได้รับความชื่นชอบเท่าที่ควร อาจจะด้วยความไม่คุ้นชินของผู้ชมจากสำเนียงการขับร้อง และการเจรจาของ "งิ้ว" และปัญหาระบบเสียง ขณะที่นักวิชาการ และนักวิชาชีพทางการละครสมัยใหม่และการแสดงงิ้วแสดงทรรศนะว่าเป็นการสร้างสรรค์สื่อสารการแสดงทางวัฒนธรรมอีกหนึ่งประเภทที่มีความน่าสนใจจากการนำกรอบความคิดทางการละครสมัยใหม่มาประยุกต์ใช้ในการสร้างสรรค์ และสื่อสารกับผู้ชม โดยอาศัยภาษา และวรรณกรรมที่ใช้ในการแสดงเป็นเครื่องมือที่สำคัญของการสื่อสาร ก่อให้เกิดวัตกรรมสื่อสารการแสดงจากการผสานทางวัฒนธรรม
