การศึกษาการพยาบาลที่เน้นพฤติกรรมบำบัดต่อพฤติกรรมก้าวร้าวในเด็กออทิสติกโรงพยาบาลยุวประสาทไวทโยปถัมภ์

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมก้าวร้าวของเด็กออทิสดิกก่อนและหลัง การพยาบาลที่เน้นพฤติกรรมบำบัด กลุ่มตัวอย่างคือเด็กออทิสติกอายุ 6 -15ปี รับบริการที่หอผู้ป่วยใน โรงพยาบาลยุวประส าทไวทโยปถัมภ์ ที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว จำนวน 15 คน ได้รับการพัฒนาความสามารถในด้านภาษาและการสื่อสาร ด้านสังคม และการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน ร่วมกับการปรับ พฤติกรรมโดยการเสริมแรงและการนำออกไป ผู้ดูแลมีส่วนร่วมโดยดูแลเด็กร่วมถันกับพยาบาล ระยะเวลา 4 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา คือ คู่มือการพยาบาลที่เน้นพฤติกรรมบำบัดในเด็ก ออทิสดิกที่มีพฤติกรรมก้าวร้าวและแบบประเมินพฤติกรรมก้าวร้าว ซึ่งได้ตรวจสอบความตรงตามเนื้อหา โดยผู้ทรงคุณวุฒิ 5 ท่าน ค่าความเที่ยงของแบบประเมินพฤติกรรมเท่ากับ .87 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบที (Paired t — test) ผลการศึกษาที่สำคัญ สรุปได้ดังนี้ พฤติกรรมก้าวร้าวของเด็กออทิสติก ลดลงหลังได้รับการพยาบาลที่เน้นพฤติกรรมบำบัด อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05