การศึกษาการให้คำปรึกษาแบบพิจารณาเหตุผลและอารมณ์ต่อภาวะซึมเศร้าของผู้ที่พยายามฆ่าตัวตาย โรงพยาบาลศรีมหาโพธิ จังหวัดปราจีนบุรี

Abstract

การศึกษาครั้งนี้เป็นการดำเนินโครงการศึกษาอิสระ มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบภาวะซึมเศร้าของผู้พยายามฆ่าตัวดายก่อนและหลังการให้คำปรึกษาแบบพิจารณาเหตุผลและอารมณ์ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้พยายามฆ่าตัวตาย จำนวน 20 คน ได้จากการคัดเลือกแบบเจาะจงตามเกณฑ์คุณสมบัติจากผู้พยายามฆ่าตัวตายซึ่งมารับบริการที่ หน่วยงานสุขภาพจิต โรงพยาบาลศรีมหาโพธิ กลุ่มตัวอย่างได้รับโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบพิจารณาเหตุผลและอารมณ์ เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาประกอบด้วย โปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบพิจารณาเหตุผลและอารมณ์ ผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบวัดภาวะซึมเศร้าของ Beck (1991) มีค่าความเชื่อมั่นโดยใช้สัมประสิทธิ์แอลฟา ตามวิธีของคอนบราค เท่ากับ .80 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การคำนวณค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ใช้สถิติทดสอบค่าที (paired t - test)โดยกำหนดค่าระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลการศึกษาที่สำคัญ สรุปได้ดังนี้ ค่าคะแนนเฉลี่ยของภาวะมเศร้าหลังการให้คำปรึกษาแบบพิจารณาเหตุผลและอารมณ์ ต่ำกว่าก่อนการให้คำปรึกษาแบบพิจารณาเหตุผลและอารมณ์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05