Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบอิทธิพลของบุคลิกภาพแบบหลงตนเอง การเปรียบเทียบทางสังคมและผลป้อนกลับว่าประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว ต่อการเพิ่มคุณค่าให้ตนเอง ศึกษาในนิสิตนักศึกษาปริญญาตรีจำนวน 578 คน ทำแบบทดสอบความสามารถในการคิดวิเคราะห์ จำนวนครึ่งหนึ่งทำงานเป็นคู่ (เงื่อนไขเปรียบเทียบ) และอีกครึ่งหนึ่งทำงานเดี่ยว (เงื่อนไขไม่เปรียบเทียบ) จากนั้นให้ทำมาตรวัดความหลงตนเอง อีก 1-2 สัปดาห์ต่อมาผู้ร่วมการทดลองได้รับผลป้อนกลับลวงว่างานที่ทำประสบความสำเร็จหรือล้มเหลวโดยการสุ่ม และให้ประเมินระดับการเพิ่มคุณค่าให้ตนเอง ผลการวิจัย พบว่า 1. บุคคลที่มีบุคลิกภาพแบบหลงตนเองไม่มีปฏิสัมพันธ์กับการเปรียบเทียบ 2. บุคคลที่มีบุคลิกภาพแบบหลงตนเองต่ำมีการเพิ่มคุณค่าให้ตนเองทั้งในสถานการณ์ที่ไม่เกิดการเปรียบเทียบและไม่เกิดการเปรียบเทียบไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 3. บุคคลที่มีบุคลิกภาพแบบหลงตนเองสูงมีการเพิ่มคุณค่าให้ตนเองทั้งในสถานการณ์ที่ไม่เกิดการเปรียบเทียบและสถานการณ์ที่เกิดการเปรียบเทียบไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 4. บุคคลิกภาพแบบหลงตนเองมีปฎิสัมพันธ์กับผลป้อนกลับอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 5. บุคคลที่มีบุคลิกภาพแบบหลงตนเองต่ำเมื่อได้รับผลป้อนกลับทางบวกมีการเพิ่มคุณค่าให้ตนเองสูงกว่าเมื่อได้รับผลป้อนกลับทางลบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และบุคคลที่มีบุคลิกภาพแบบหลงตนเองสูง มีการเพิ่มคุณค่าให้ตนเองเมื่อได้รับผลป้อนกลับทางลบสูงกว่าผลป้อนกลับทางบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 6. บุคคลที่มีบุคลิกภาพแบบหลงตนเองสูงมีการเพิ่มคุณค่าให้ตนเองสูงกว่าบุคคลที่มีบุคลิกภาพแบบหลงตนเองต่ำอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001
