ปัญหาการถูกปฏิเสธการจ้างแรงงานในภาคเอกชนด้วยเหตุของการเลือกปฏิบัติ

Abstract

แม้รัฐบาลไทยได้ให้สัตยาบันเพื่อตอบสนองต่อหลักการและมาตรฐานสากลด้าน สิทธิมนุษยชน ความเสมอภาค และการไม่เลือกปฏิบัติแล้ว แต่ยังพบว่าโอกาสของแรงงานบางกลุ่ม ในการทำงานยังถูกจำกัดอยู่ เนื่องจากถูกปฏิเสธการจ้างแรงงานดว้ยสาเหตุต่าง ๆ อาทิเพศสภาพ เช้ือ ชาติ สีผิว ศาสนา ความคิดเห็นทางการเมือง เป็นต้น ซึ่งกฎหมายของไทยยังขาดความชัดเจนใน ประเด็นเกี่ยวกับการคุ้มครองผู้หางานจากการถูกเลือกปฏิบัติ ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใด ๆ ก็ตาม อาทิ เพศสภาพ เช้ือชาติสีผิวศาสนาความคิดเห็นทางการเมือง เป็นต้นโดยเมื่อพิจารณาถึงมาตรการทาง กฎหมายที่มีอยู่ตามพระราชบัญญัติจัดหางานและคุ้มครองคนหางาน พ.ศ. 2528 จะเห็นได้ว่าไม่ได้มี การบัญญัติไว้อย่างชัดเจนถึงการห้ามเลือกปฏิบัติต่อผู้หางานในกระบวนการสรรหาบุคลากรของ บริษทั เอกชน ดังน้ัน จึงควรเพิ่มบทบัญญติทางกฎหมายเกี่ยวกับการไม่เลือกปฏิบติไม่ว่าจะด้วย สาเหตุใดก็ตาม อาทิเพศสภาพ เชื้อชาติสีผิวศาสนาความคิดเห็นทางการเมือง เป็นต้น เข้าไว้ใน พระราชบัญญัติดังกล่าว เพื่อช่วยเพิ่มศกัยภาพของมาตรการและกลไกทางกฎหมายในการคุ้มครอง สิทธิของผู้หางานจากการถูกเลือกปฎิบตัิไม่ว่าผูนั้นจะเป็นบุคคลใดก็ตาม ซึ่งสอดคล้องกับหลัก สากลอีกทั้งยังสามารถใช้เป็นหลักกฎหมายสำหรับการพิจารณากรณีพิพาท ไม่ต้องประสบปัญหา ในการตีความหรือการเทียบเคียงในขั้นตอนการวินิจฉัยจากการไม่มีกฎหมายบัญญัติไว้อย่างชัดเจน อีกด้วย โดยกระบวนการระงับข้อพิพาทด้านแรงงานสามารถกระท าผ่านกลไกทางกฎหมายเกี่ยวกับ การจัดต้ังศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน ที่ผู้ร้องทุกข์จะได้รับความสะดวก ประหยัด รวดเร็ว เสมอภาค และเป็นธรรม อีกทั้งยังจะเป็นการคุ้มครองสิทธิผูู้หางานทุกคน ไม่ว่าผูนั้นจะเป็น กลุ่มบุคคลใดก็ตาม อันจะเป็นประโยชน์แก่ปวงชนชาวไทยในวงกว้าง