Abstract:
งานวิจัยชิ้นนี้มีเป้าหมายเพื่ออธิบายความเปลี่ยนแปลงทางการเมืองของสังคมการเมืองไทยนับตั้งแต่เหตุการณ์พฤษภาประชาธรรมในปี ๒๕๓๕ จนถึงการทำรัฐประหารในเดือนกันยายน ปี ๒๕๔๙ ผลการวิจัยพบว่า ความเปลี่ยนแปลงทางการเมืองไทยหลังปี ๒๕๓๕ ทั้งหมดล้วนเกิดขึ้นจากปฏิสัมพันธ์ทางอำนาจระหว่างกลุ่มพลังทางสังคม ๓ กลุ่มหลัก คือ สถาบันพระมหากษัตริย์ นายทุนนักธุรกิจ และขบวนการภาคประชาชน โดยภายหลังจากวิกฤตเศรษฐกิจในปี ๒๕๔๐ สถาบันพระมหากษัตริย์สามารถสถาปนาพระราชอำนาจนำเหนือกลุ่มพลังทางสังคมอื่นๆทั้งหมด โดยสถาบันพระมหากษัตริย์ได้กลายมาเป็นผู้มีอำนาจนำสูงสุดของกลุ่มก้อนทางประวัติศาสตร์ (historic bloc) ที่เรียกว่า “กลุ่มก้อนทางประวัติศาสตร์แบบชุมชน-ชาตินิยมที่มีพระมหากษัตริย์เป็นผู้นำ” ซึ่งเป็นกลุ่มก้อนที่มีลักษณะข้ามชนชั้น (cross-class alliance) และผูกโยงกันผ่านวาทกรรมชุมชนนิยม ชาตินิยม และเศรษฐกิจพอเพียง ส่งผลให้การเคลื่อนไหวทางการเมืองของขบวนการภาคประชาชน และการขึ้นสู่อำนาจในปี ๒๕๔๔ และการเสื่อมอำนาจของรัฐบาลพรรคไทยรักไทยในปี ๒๕๔๙ จะไม่สามารถเกิดขึ้นได้หากปราศจากการรับรองหรือสร้างความชอบธรรมจากพระราชอำนาจเหนือกลุ่มก้อนทางประวัติศาสตร์ที่ประกอบไปด้วยกลุ่มพลังของสถาบันพระมหากษัตริย์ และ กลุ่มพลังของขบวนการภาคประชาชน
