Abstract:
สารนิพนธ์ฉบับนี้จัดทำขึ้นโดยมุ่งเน้นศึกษาการแปลนวนิยายอิงประวัติศาสตร์เรื่อง Obasan ของ Joy Kogawa จากภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทย เพื่อให้ได้บทแปลที่สามารถถ่ายทอด ความแตกต่างของตัวละครเชื้อสายญี่ปุ่นสามรุ่นผ่านทางบทพูดที่แสดงความสามารถการใช้ภาษาที่ ไม่เท่าเทียมกัน ทฤษฎีต่างๆที่นำมาใช้เพื่อวิเคราะห์ตัวบทต้นฉบับ กำหนดแนวทางและแก้ไขปัญหาในการแปล ประกอบด้วย ทฤษฎี Interpretive Approach ทฤษฎี Discourse Analysis ทฤษฎีการแปล วรรณกรรม ทฤษฎีภาษาศาสตร์สังคม หลักการออกเสียงภาษาญี่ปุ่นที่มีอิทธิพลต่อการออกเสียง ภาษาอังกฤษและภาษาไทย วัฒนธรรมการใช้ภาษาระดับต่างๆของภาษาญี่ปุ่น รวมถึงการศึกษา นวนิยายสะท้อนสังคมของไทยในช่วงระหว่างและหลังสงครามโลกครั้งที่สองอย่าง คู่กรรม โดย ทมยันตี สี่แผ่นดิน โดย หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช และขมิ้นกับปูน โดยจุลลดา ภักดีภูมินทร์ เพื่อวิเคราะห์หาวัจนลีลาจากบทพูดของตัวละครมาใช้เป็นวัจนลีลาในการแปล ผลการศึกษาพบว่า การแปลบทพูดของตัวละครเชื้อสายญี่ปุ่นในเรื่องนี้ จำเป็นอย่างยิ่งที่ จะต้องอาศัยแนวทางการแก้ปัญหาที่หลากหลาย และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลักการออกเสียง ภาษาญี่ปุ่นที่จะนำมาใช้เพื่อถ่ายทอดการออกเสียง และวัจนลีลาที่วิเคราะห์ได้จากบทพูดของตัวละครในนวนิยายสะท้อนสังคมของไทยในช่วงระหว่างและหลังสงครามโลกครั้งที่สอง เพื่อให้บท แปลสามารถถ่ายทอดความแตกต่างของตัวละครต่างรุ่น ผ่านการใช้ภาษาอังกฤษที่แตกต่างกันได้อย่างมีคุณภาพ
