การแปลกวีนิพนธ์เรื่อง Santa Go Home : A Case History for Parents Embellished by Robert Osborn ของ Ogden Nash

Abstract

สารนิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาหาแนวทางการถ่ายทอดกวีนิพนธ์ภาษาต่างประเทศให้เป็นภาษาไทย โดยใช้กวีนิพนธ์เรื่อง Santa Go Home : A Case History for Parents ของ Ogden Nash ภาพประกอบโดย Robert Osborn เป็นกรณีศึกษา ซึ่งกวีนิพนธ์ดังกล่าวเป็นการนำเสนอเรื่องราวของซานตา คลอส ในรูปแบบตลกขบขันเชิงเสียดสี ผู้วิจัยจึงมุ่งศึกษาทฤษฎีและแนวทางที่เกี่ยวข้อง ศึกษาวิเคราะห์ต้นฉบับโดยวิเคราะห์องค์ประกอบภายนอกและภายใน วิเคราะห์ปัญหาวางแผนและเลือกรูปแบบที่เหมาะสมในการแปลเพื่อให้ได้บทแปลที่มีอรรถรสใกล้เคียงกับต้นฉบับมากที่สุด บทกวีที่เลือกมานี้เป็นบทกวีที่มีรูปแบบการประพันธ์แบบ heroic couplet ประยุกต์ โดยผู้วิจัยได้ทำการแปลบทกวีเรื่องนี้ทั้งเรื่อง ซึ่งมีความยาว 466 บรรทัด โดยการแปลเป็นร้อยแก้วเพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องก่อนแล้วจึงถอดความเป็นร้อยกรองที่สละสลวยอีกที จากการศึกษาครั้งนี้พบว่าทฤษฎีและแนวทางต่างๆ ที่สามารถช่วยให้ผู้วิจัยสามารถถ่ายทอดบทแปลได้อย่างเหมาะสมประกอบด้วย ทฤษฎีสโคพอสของแคทารินา ไร้ส์และฮันส์แฟรเมียร์ ซึ่งช่วยในการทำความเข้าใจเกี่ยวกับเป้าหมายของการแปลเป็นหลักและช่วยในการคำนึงถึงเรื่องการถ่ายทอดทางวัฒนธรรม แนวทางการแปลกวีนิพนธ์ของอองเดร เลอแฟฟวร์ ซึ่งช่วยในการตีความ รักษาเสียงและสัมผัสตามต้นฉบับให้ได้มากที่สุด แนวทางการแบ่งประเภทการแปลของปีเตอร์ นิวมาร์ค ซึ่งช่วยในการแปลแบบตามตัวอักษร แปลแบบรักษารูปรักษาความ แปลแบบครบความ แปลแบบสื่อความ และแปลแบบเก็บความ แนวทางการวิเคราะห์ตัวบทของคริสติอาเน นอร์ด ซึ่งช่วยในการวิเคราะห์ตัวบทต้นฉบับทั้งภายนอกและภายในก่อนถ่ายทอดเป็นภาษาฉบับแปล แนวทางการแบ่งประเภทต้นฉบับของแคทารินา ไร้ส์ ซึ่งช่วยในการพิจารณาหน้าที่ของตัวบทซึ่งขึ้นอยู่กับเจตนาในการสื่อสารได้ดีขึ้น แนวทางการแปลแบบตีความของฌอง เดอลิล ซึ่งช่วยในการตีความต้นฉบับโดยผละออกจากต้นฉบับแล้วนำไปถ่ายทอดใหม่ให้เป็นภาษาปลายทางที่เข้าใจมากกว่าเดิม แนวทางการแบ่งประเภทการแปลชดเชยของฮาร์วีย์และฮิกกินส์ ซึ่งช่วยทำให้เกิดความเข้าใจเกี่ยวกับแนวทางการแบ่งประเภทของการแปลชดเชยเพื่อนำมาใช้ในการแก้ปัญหาในเรื่องสมมูลภาพของต้นฉบับ แนวทางการแบ่งประเภทวัจนลีลาของมาร์ติน โจส ซึ่งช่วยทำให้เลือกแปลระดับภาษาในแต่ละสถานการณ์การสื่อสารได้อย่างเหมาะสม แนวทางการแปลชื่อของลินคอล์น เฟอร์นานเดสซึ่งช่วยในการแปลชื่อเฉพาะที่มีเรื่องของวัฒนธรรมเข้ามาเกี่ยวข้อง หลักอรรถศาสตร์เรื่อง Scenes-and-frames semantics ของชาร์ลส์ เจ ฟิลมอร์ ซึ่งช่วยในการอธิบายกระบวนการผลิตงานแปล ที่เน้นความสำคัญของความคิดสร้างสรรค์ในการสร้างรูปแบบใหม่ในภาษาปลายทาง ซึ่งสามารถกระตุ้นให้เกิด scene ที่เทียบเคียงในจินตภาพของผู้อ่านได้อย่างเหมาะสมตามหน้าที่ของงานแปลที่กำหนดไว้ แนวคิดเกี่ยวกับการเสียดสีของอัลวิน บี เคอร์แนนและโรเบิร์ต แฮร์ริส ซึ่งช่วยในการแปลแบบคงอรรถรสของต้นฉบับแบบตลกขบขันเชิงเสียดสีไว้ได้ในภาษาฉบับแปล แนวทางการแปลวรรณกรรมของวัลยา วิวัฒน์ศร ซึ่งช่วยในการทำความเข้าใจในตัวบทต้นฉบับ ถ่ายทอดความหมาย และตรวจสอบเพื่อให้ได้บทแปลที่สื่อความหมายและความเข้าใจได้ตามต้นฉบับ แนวคิดเกี่ยวกับภาพพจน์ ซึ่งช่วยในการวิเคราะห์ปัญหาของต้นฉบับร่วมกับแนวทางการวิเคราะห์ตัวบทของคริสติอาเน นอร์ดได้ แนวคิดเกี่ยวกับรูปแบบการประพันธ์ร้อยกรองอังกฤษและไทย ซึ่งช่วยในการทำความเข้าใจ วิเคราะห์ต้นฉบับในเรื่องของรูปแบบการประพันธ์ และช่วยในการพิจารณาเปรียบเทียบเพื่อเลือกรูปแบบการประพันธ์ในภาษาปลายทางที่สามารถถ่ายทอดเนื้อความของต้นฉบับให้ถูกต้องและมีอรรถรสใกล้เคียงที่สุด ภายหลังการศึกษาทฤษฎีการแปลและแนวทางการแปลที่เกี่ยวข้องประกอบกับการศึกษาเปรียบเทียบฉันทลักษณ์ของตัวบทต้นฉบับและฉันทลักษณ์ประเภทต่างๆ ในภาษาไทย พบว่ารูปแบบฉันทลักษณ์กลอนสุภาพ (กลอนแปด) เป็นรูปแบบที่เหมาะสมที่จะนำมาใช้ในการถ่ายทอดรูปแบบและความหมายของกวีนิพนธ์ประเภท mock heroic couplet เรื่อง Santa Go Home : A Case History for Parents เป็นภาษาไทยได้ดีที่สุด ด้วยความเหมาะสมด้านฉันทลักษณ์ ความลงตัวด้านรูปแบบ จำนวนคำ จังหวะ วัจนลีลา ธรรมเนียมในการแต่งและถ่ายทอดความรู้สึกได้สอดคล้องกับตัวบท