การศึกษาความแตกต่างของการทำงานกล้ามเนื้อการกลืนส่วนคอระหว่างผู้ที่มีการกลืนลำบากและการกลืนปกติในผู้ป่วยภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้น

ตรีวุฒิ กิตติคุณเดชา

dc.contributor.advisor	ณัฐพงษ์ เจียมจริยธรรม
dc.contributor.author	ตรีวุฒิ กิตติคุณเดชา
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะแพทยศาสตร์
dc.date.accessioned	2022-07-23T04:15:40Z
dc.date.available	2022-07-23T04:15:40Z
dc.date.issued	2564
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/79555
dc.description	วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2564
dc.description.abstract	ที่มา จากข้อมูลในปัจจุบันพยาธิสรีรวิทยาและความชุกของการกลืนที่ผิดปกติในผู้ป่วยภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้นยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด จึงเป็นที่มาของการศึกษานี้เพื่อประเมินความชุกและศึกษาการบีบตัวของทางเดินอาหารส่วนคอในผู้ป่วยภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้น วิธีการศึกษา ผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้นในโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์และยังไม่ได้รับการรักษาด้วยเครื่องอัดอากาศแรงดันบวก ได้รับการคัดเลือกเข้าสู่การศึกษา ข้อมูลพื้นฐานประชากรและข้อมูลทางการแพทย์ได้รับการบันทึกในแบบบันทึกข้อมูล ผู้ร่วมวิจัยทุกรายจะได้รับการประเมินอาการของการกลืนที่ผิดปกติด้วยแบบทดสอบ swallowing disturbance questionnaire (SDQ) and eating assessment tool (EAT-10) ผู้ป่วยทุกคนจะได้รับการประเมินการกลืนโดยภาพถ่ายรังสี (video fluoroscopic study), ตรวจการบีบตัวของทางเดินอาหารส่วนคอ (pharyngeal manometry) รูปแบบการกลืนการหายใจจะถูกวัดด้วยเซนเซอร์วัดอุณหภูมิของลมหายใจ ความสัมพันธ์ของการกลืนที่ผิดปกติ และการบีบตัวของทางเดินอาหารส่วนคอจะถูกวิเคราะห์ด้วยสถิติ Mann-Whitney U test ผลการศึกษา จากจำนวนผู้ร่วมวิจัยทั้งหมด 32 รายที่ถูกคัดเลือกเข้าการศึกษา พบว่า 22 ราย (68.7%) พบการกลืนที่ผิดปกติ โดยพบว่า 9 จาก 22 รายมีอาการกลืนลำบาก (41%) และพบว่าความชุกของการกลืนที่ผิดปกติไม่สัมพันธ์กับความรุนแรงของภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้น (p=0.70) จากผลตรวจการบีบตัวของทางเดินอาหารส่วนคอพบว่าไม่มีความแตกต่างกันของผู้ป่วยที่มีและไม่มีการกลืนที่ผิดปกติ (p =0.89). สรุปผลการศึกษา ผู้ป่วยภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้นมีความชุกของการกลืนที่ผิดปกติสูง และแรงในการบีบตัวของช่องคอที่เปลี่ยนไปอาจไม่ใช่กลไกสำคัญในพยาธิสรีรวิทยาการเกิดการกลืนที่ผิดปกติ
dc.description.abstractalternative	Background: The pathophysiology and prevalence of oropharyngeal dysphagia in the patients diagnosed with obstructive sleep apnea (OSA) are unclear. Therefore, we aimed to investigate the prevalence of oropharyngeal dysphagia and the motor function of pharynx in the OSA population. Methods: The patients diagnosed with OSA in King Chulalongkorn Memorial hospital (KCMH) who hadn’t used positive airway pressure therapies, were enrolled. Demographic and clinical data were obtained. All participants underwent swallowing disturbance questionnaire and eating assessment tool for dysphagic symptom assessment. The video fluoroscopic study and pharyngeal manometry were used to investigate swallowing function. Respiratory phase was monitored by nasal thermal sensor. Association between dysphagia and manometry was performed by Mann-Whitney U test. Results: Total 32 patients with OSA were enrolled and completed all investigations. Twenty-two patients (68.7%) reported oropharyngeal dysphagia, 9 patients (41%) were symptomatic. Prevalence of oropharyngeal dysphagia was not correlated with OSA severity (p=0.70). Pharyngeal contractility was not different in patients with or without dysphagia (p =0.89). Conclusion: OSA patients had higher prevalence of oropharyngeal dysphagia which was not associated with severity. Impaired pharyngeal contractility was not a principle mechanism of dysphagia.
dc.language.iso	th
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.relation.uri	http://doi.org/10.58837/CHULA.THE.2021.1139
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.subject	ภาวะการกลืนผิดปกติ
dc.subject	ภาวะหยุดหายใจขณะนอนหลับ
dc.subject	Deglutition disorders
dc.subject	Sleep apnea syndromes
dc.title	การศึกษาความแตกต่างของการทำงานกล้ามเนื้อการกลืนส่วนคอระหว่างผู้ที่มีการกลืนลำบากและการกลืนปกติในผู้ป่วยภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้น
dc.title.alternative	The difference of oropharyngeal motor function betweendysphagia and non-dysphagia in obstructive sleep apnea patients
dc.type	Thesis
dc.degree.name	วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต
dc.degree.level	ปริญญาโท
dc.degree.discipline	อายุรศาสตร์
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.identifier.DOI	10.58837/CHULA.THE.2021.1139