Abstract:
สารนิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษากลวิธีการแปลอุปมาจากไทยเป็นอังกฤษในนวนิยายเรื่อง The Brotherhood of Kaeng Khoi โดยปีเตอร์ มอนทาลบาโน ซึ่งแปลจากเรื่อง ลับแล, แก่งคอย ของอุทิศ เหมะมูล และศึกษาแนวทางการถ่ายทอดอุปมาในวรรณกรรมไทยเป็นภาษาอังกฤษเพื่อรักษาความหมายที่ถูกต้องตามเจตนาของ ผู้เขียนต้นฉบับ ด้วยภาษาแปลที่เป็นธรรมชาติ และรักษาสมมูลภาพของบทแปลให้ผู้อ่านฉบับแปลได้รับอรรถรส จากการอ่านในระดับที่เทียบเคียงได้กับผู้อ่านภาษาต้นฉบับ ผู้วิจัยได้ศึกษาทบทวนแนวคิดและทฤษฎีการใช้อุปมาในงานวรรณกรรม แนวคิดด้านการแปล และ สมมูลภาพในการแปลเพื่อกำหนดกรอบการวิจัยและใช้เป็นแนวทางในการวิเคราะห์ ผลจากการศึกษาพบว่า ใน การทำให้บทแปลมีสมมูลภาพ ผู้แปลเลือกใช้กลวิธีการแปลอุปมาที่พบในต้นฉบับ 5 รูปแบบ ดัดแปลงจากแนวทางการแปลภาพพจน์ของปีเตอร์ นิวมาร์ค และแนวคิดเกี่ยวกับสมมูลภาพในการแปลของยูจีน ไนด้า เวอร์ เนอร์ โคลเลอร์ และโมนา เบเคอร์ ดังนี้ 1.) การแปลแบบตรงตัว คือ ผู้แปลถ่ายทอดเป็นภาษาปลายทางโดยใช้อุปมาที่มีตัวเปรียบเดียวกับภาษาต้นฉบับ 2.) การแปลแบบตรงตัวประกอบการตีความ คือ ผู้แปลใช้การเปรียบเชิงอุปมาแบบเดียวกับต้นฉบับ โดยที่บทแปลสะท้อนให้เห็นถึงการตีความของผู้แปลเพื่อสื่อทั้งความหมาย ทางตรงและความหมายโดยนัยของการเปรียบเชิงอุปมาที่พบ 3.) การแปลแบบตรงตัวประกอบการอธิบายความ คือ ผู้แปลใช้การเปรียบเชิงอุปมาแบบเดียวกับต้นฉบับ และให้คำอธิบายเพิ่มเติมเพื่อถ่ายทอดความหมายให้ผู้อ่านฉบับแปลเข้าใจสิ่งที่ผู้เขียนกล่าวถึงได้อย่างถูกต้องชัดเจน 4.) การแปลแบบตีความและถอดความหมาย คือ ผู้แปลไม่ใช้การเปรียบเชิงอุปมา แต่ใช้วิธีตีความสิ่งที่ผู้เขียนต้องการสื่อถึงและอธิบายเพิ่มเติมเพื่อถ่ายทอดความหมายให้ผู้อ่านฉบับแปลเข้าใจเนื้อหาได้ตรงกับเจตนาที่ผู้เขียนต้นฉบับต้องการสื่อถึง และ5.) การตัดทิ้งไม่แปล คือ ผู้แปลเลือกตัดถ้อยคำบางส่วนหรือทั้งหมดที่แสดงการเปรียบเทียบเชิงอุปมาในต้นฉบับ จากความแตกต่างทางโครงสร้างภาษาและวัฒนธรรมของภาษาต้นฉบับและภาษาแปล ทำให้ผู้แปลเลือกใช้กลวิธีการแปลที่แตกต่างกันในการแปลอุปมาแต่ละแห่งที่พบ ทั้งนี้ เพื่อรักษาสมมูลภาพในระดับคำ ระดับไวยากรณ์ ระดับความหมาย และระดับวัจนปฏิบัติ เพื่อทำให้ผู้อ่านภาษาฉบับแปลได้รับอรรถรสที่เทียบเคียงได้กับผู้อ่านภาษาต้นฉบับ
