Abstract:
สารนิพนธ์ฉบับนี้ เป็นการศึกษากลวิธีการแปลการใช้ภาษาที่สะท้อนภาวะพันธุ์ผสมในนวนิยายยุคหลังอาณานิคมเรื่อง The Moor’s Last Sigh ของ Salman Rushdie สมมติฐานในการวิจัยคือ ในการแปลการใช้ภาษาที่สะท้อนภาวะพันธุ์ผสม จำเป็นต้องศึกษาแนวความคิดเรื่องภาวะ พันธุ์ผสม (hybridity) ของ Bhabha (2003) การขืนขนบ (abrogation) และการยึดภาษา (appropriation) ของ Ashcroft, Griffiths and Tiffin (2003) นอกจากนั้นยังต้องศึกษาเรื่องขนบการแปล (Toury, 2000) แนวทางการแปลแบบยึดต้นฉบับ (foreignization) (Venuti, 1995) และ การแปลแบบหนา (thick translation) (Appiah, 2012; Hermans, 2006) เพื่อแปลตัวบทคัดสรร จำนวน 35 หน้า ผลการวิจัยพบว่า การใช้ภาษาที่สะท้อนภาวะพันธุ์ผสมมี 7 ประเภท ได้แก่ (ก) การ ใช้ภาษาท้องถิ่นปน (ข) การทำภาษาอังกฤษให้เป็นภาษาท้องถิ่น (ค) การใช้คำอังกฤษที่สื่อนัยตะวันออก (ง) การผสมของโครงสร้างไวยากรณ์และธรรมเนียมการใช้ภาษา (จ) การใช้ภาษาต่างประเทศอื่นๆ (ฉ) การแสดงให้เห็นถึงความไม่สมบูรณ์ของภาษาอังกฤษ และ (ช) การอ้างถึงวรรณกรรม บุคคลในประวัติ และเทพเจ้าที่เป็นของท้องถิ่น กลวิธีการแปลหลักที่ผู้วิจัยใช้ คือ การแปล แบบยึดต้นฉบับเป็นหลักและการแปลแบบหนา ส่วนกลวิธีการแปลโดยละเอียดคือ (1) แปลทับศัพท์และ ใส่วงเล็บคำอธิบายต่อท้าย (2) แปลทับศัพท์และอธิบายทันที (3) แปลทับศัพท์และให้คำอธิบายเชิงอรรถท้ายบท (4) แปลเก็บความและให้คำอธิบายเชิงอรรถท้ายเล่ม (5) เขียนคำนำของผู้แปล (6) ทำรายการศัพท์ท้ายตัวบท นอกจากนั้น บทแปลภาษาไทยยังพบภาวะพันธุ์ผสมขั้นพิเศษ ซึ่งเป็นการผสมผสานลักษณะทางภาษาไทยเข้าไปในตัวบทต้นฉบับที่มีความหลากหลายอยู่แล้ว
