การศึกษาโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิต ของนักเรียนประถมศึกษา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อตรวจสอบความสอดคล้องระหว่างโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตของนักเรียนประถมศึกษากับข้อมูลเชิงประจักษ์ และ 2) เพื่อศึกษาอิทธิพลของโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตของนักเรียนประถมศึกษา โดยกลุ่มตัวอย่างที่ศึกษาเป็นนักเรียนประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในกรุงเทพมหานคร ซึ่งได้มาโดยการสุ่มอย่างง่าย จำนวน 2,990 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบสอบถามปัจจัยด้านโรงเรียน แบบสอบถามปัจจัยด้านนักเรียน แบบสอบถามปัจจัยด้านครอบครัว และแบบสอบถามการเป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิต มีค่าอำนาจจำแนกอยู่ระหว่าง 0.22 - 0.69 มีค่าความเที่ยงเท่ากับ 0.95 การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน และการวิเคราะห์ปัจจัยเชิงสาเหตุด้วยโปรแกรมลิสเรล ผลการวิจัย พบว่า 1) โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตของนักเรียนประถมศึกษา มีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ (gif.latex?\chi&space;^{2} = 57.56, df = 44, p = .08, GFI = 1.00, AGFI = 0.99, CFI = 1.00, RMSEA = 0.01, SRMR = 0.00) และ 2) การเป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตได้รับอิทธิพลทางตรงจากปัจจัยด้านนักเรียนสูงสุด รองลงมา คือ ปัจจัยด้านโรงเรียน และปัจจัยด้านครอบครัว ตามลำดับ โดยทั้งสามปัจจัยสามารถร่วมกันอธิบายการเป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตได้ร้อยละ 72.00