ผลของสารเร่งการเจริญเติบโตต่อความไวรัสของเชื้ออี.โคไลในอุจจาระสุกรอนุบาลต่อยาต้านจุลชีพ

Abstract

จากการทดลองของคณะผู้วิจัยพบว่าการใช้โคลิสตินและสารสมุนไพรเบอร์เบอร์รีนผสมอาหารเพื่อเร่งการเจริญเติบโตมีประสิทธิภาพในการควบคุมปริมาณเชื้ออี. โคไล ดีกว่าการใช้ฮาควินอล อย่างไรก็ตามเชื้อที่สามารถอยู่รอดหลังจากการได้รับสารต้านจุลชีพในระดับต่ำกว่าการรักษาอาจส่งผลให้เกิดการดื้อยาได้ การทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบค่าความเข้มข้นที่ต่ำที่สุดของยาที่สามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อ(Minimal Inhibitory Concentration; MIC) ของเชื้ออี. โคไล จำนวน 78 เชื้อ ที่ได้จากการทดลองของคณะวิจัยเองการทดลองพบว่า เชื้ออี. โคไล ที่แยกได้ในสัปดาห์แรกก่อนให้สารต้านจุลชีพมีค่า MIC50 เท่ากับ 2 [mu]g/ml และหลังจากให้ยาติดต่อกับ 6 สัปดาห์ (ที่อายุ 10 สัปดาห์) ค่า MIC50 และ MIC90 ต่อโคลิสตินเพิ่มเป็น 8 และ16 [mu]g/ml ตามลำดับ ในขณะที่ไม่พบการเปลี่ยนแปลงของค่า MIC50ต่อโคลิสตินในเชื้ออี. โคไลที่แยกได้จากสุกรในกลุ่มที่ได้รับฮาควินอลและเบอร์เบอร์รีน ในกลุ่มสุกรที่ได้รับฮาควินอล เชื้ออี. โคไล มีค่า MIC50 ต่อยาฮาควินอล มีค่าเท่ากับ 8 [mu]g/ml ในสัปดาห์ที่ 4 และเพิ่มเป็น 16 [mu]g/ml ในสัปดาห์ที่ 6 และ 10 ในขณะที่เชื้ออี. โคไล ที่แยกได้จากสุกรที่ได้เบอร์เบอร์รีน มีค่า MIC50ต่อเบอร์เบอร์รีนมากกว่า 128 [mu]g/ml ตลอดการทดลอง นอกจากนี้ได้ทำการหาค่า MIC ของเชื้อ อี. โคไล ที่แยกได้ทั้งหมดต่อยาต้านจุลชีพอีกจำนวน 13 ชนิด พบว่าการให้สารเร่งการเจริญเติบโตทั้ง 3 ชนิด ไม่มีผลต่อการเพิ่มของระดับ MIC ต่อยาทั้ง 13 ชนิด และพบว่ายาต้านจุลชีพที่ยับยั้งการเจริญของเชื้ออี.โคไลที่มีช่วงค่าMIC50ที่มากกว่า 128 [mu]g/ml ดังนี้คือ เพนิซิลลิน อะม็อกซี่ซิลลิน นาลิดิซิกแอซิด ลินโคมัยซิน ไทโลซิน ไทอะมูลิน เตตราไซคลิน คลอเตตราไซคลิน ยาที่มีช่วงค่า MIC50 อยู่ในระดับสูง (32-128 [mu]g/ml) ได้แก่ สเตรปโตมัยซิน อีริโทรมัยซิน และด๊อกซี่ไซคลิน ซัลฟาเมทอกซาซอลร่วมกับไตเมทโทพริมมีค่า MIC50>8/152[mu]g/ml และเอนโรฟอกซาซินมีค่าMIC50เท่ากับ 16[mu]g/ml จากการศึกษาครั้งนี้พบว่าการใช้โคลิสตินและฮาควินอลผสมอาหารเป็นระยะเวลา 6 สัปดาห์ มีแนวโน้มทำให้ค่า MIC ของเชื้อ อี. โคไล เพิ่มขึ้น ซึ่งแสดงให้เห็นถึงผลของการใช้ยาปฏิชีวนะผสมอาหารในระดับต่ำกว่าระดับรักษาที่ส่งผลต่อภาวะการคัดเลือกเชื้อแบคทีเรียดื้อยาในลำไส้ และอาจมีผลต่อแนวโน้มการเพิ่มขึ้นของเชื้อที่ดื้อยาในตัวสัตว์และสิ่งแวดล้อมในระยะยาว