Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการใช้ข้อมูลเกี่ยวกับภาวะทางจิตใจในการโน้มน้าวผู้อื่นของเด็กอายุ 4-7 ปี 2. เพื่อทำนายความสามารถที่ไม่ได้เป็นไปโดยโอกาสในการใช้ข้อมูลเกี่ยวกับภาวะทางจิตใจในการโน้มน้าวผู้อื่นของเด็กไทย 3. เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการใช้ข้อมูลเกี่ยวกับภาวะทางจิตใจในการโน้มน้าวผู้อื่นของเด็กอายุ 4-7 ปีทีมีพัฒนาการด้านความสามารถในการเข้าใจความเชื่อของผู้อื่น และเด็กที่ไม่มีพัฒนาการด้านความสามารถในการเข้าใจความเชื่อของผู้อื่น ผลการวิจัยพบว่า 1. เด็กอายุ 4 ปี 5 ปี 6 ปี และ 7 ปีมีความสามารถในการใช้ข้อมูลเกี่ยวกับภาวะจิตใจในการโน้มน้าวผู้อื่นเพิ่มขึ้นตามอายุ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 เมื่อเปรียบเทียบเด็กอายุ 4-7 ปี พบว่าเด็กอายุ 7 ปี มีคะแนนความสามารถในการใช้ข้อมูลเกี่ยวกับภาวะทางจิตใจในการโน้มน้าวผู้อื่นสูงที่สุด รองลงมาคือ เด็กอายุ 5 ปี และ 6 ปี และต่ำสุดคือ เด็กอายุ 4 ปี อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2. เด็กไทยมีพัฒนาการด้านความสามารถในการใช้ข้อมูลเกี่ยวกับภาวะทางจิตใจในการโน้มน้าวผู้อื่น เมื่อมีอายุประมาณ 7 ปี 3. เด็กอายุ 4-7 ปีที่มีความสามารถในการเข้าใจความเชื่อของผู้อื่นสามารถใช้ข้อมูลเกี่ยวกับภาวะทางจิตใจในการโน้มน้าวผู้อื่นได้ดีกว่าเด็กที่ไม่สามารถเข้าใจความเชื่อของผู้อื่น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001
