dc.contributor.author |
วีรวัฒน์ อินทรพร |
|
dc.contributor.other |
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่. คณะศิลปศาสตร์ |
|
dc.date.accessioned |
2009-08-03T09:03:31Z |
|
dc.date.available |
2009-08-03T09:03:31Z |
|
dc.date.issued |
2550 |
|
dc.identifier.citation |
วารสารภาษาและวรรณคดีไทย. 24(ธ.ค. 2550),343-370 |
en |
dc.identifier.issn |
0857-037x |
|
dc.identifier.uri |
http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/9517 |
|
dc.description.abstract |
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะแสดงให้เห็นความงามของโคลงที่กวีสืบทอดและสร้างสรรค์ในวรรณคดีไทยนับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน โดยมุ่งศึกษาการสืบทอดและการสร้างสรรค์สุนทรียภาพทางเสียง คำ และการใช้สำนวนโวหารในโคลง ผลการศึกษาพบว่า กวีในแต่ละสมัยได้สืบทอดและสร้างสรรค์สุนทรียภาพของการแต่งโคลง ดังนี้ ในระดับเสียงได้แก่ การเล่นเสียงวรรณยุกต์ท้ายบาท การเล่นเสียงวรรณยุกต์ต่างระดับ การเล่นเสียงสัมผัสพยัญชนะและเสียงสัมผัสสระ ในระดับคำ ได้แก่ การเล่นคำพ้องและการเล่นคำด้วยการซ้ำคำ ส่วนการใช้สำนวนโวหารเห็นได้อย่างชัดเจนว่า กวีได้สืบทอดขนบการใช้สำนวนโวหารในการรจนาโคลงจากกวีในสมัยก่อนหน้า แต่ทั้งนี้กวีก็มิได้มุ่งเลียนแบบเพียงอย่างเดียว แต่ยังได้พัฒนาสำนวนโวหารจากโคลงโบราณให้มีลักษณะเฉพาะของกวีแต่ละคนเพื่อให้โคลงมีรสแปลกใหม่ทั้งในด้านรสคำและรสความ กล่าวได้ว่าความไพเราะและความคมคายของโคลงที่สืบทอดและสร้างสรรค์นี้มีความสอดคล้องกับลักษณะธรรมชาติของภาษาไทยเป็นอย่างมาก เนื่องจากโคลงเป็นคำประพันธ์ที่เป็นของคนไทย ดังนั้น กวีจึงใช้ประโยชน์จากลักษณะเด่นของภาษาไทยในการสร้างสรรค์สุนทรียภาพนับตั้งแต่การแต่งโคลงในวรรณคดีโบราณเรื่อยมาจนถึงการแต่งโคลงในกวีนิพนธ์ไทยสมัยใหม่ |
en |
dc.format.extent |
3534146 bytes |
|
dc.format.mimetype |
application/pdf |
|
dc.language.iso |
th |
es |
dc.publisher |
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย |
en |
dc.rights |
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย |
en |
dc.subject |
โคลง |
en |
dc.subject |
วรรณกรรมไทย -- สุนทรียภาพ |
en |
dc.title |
สุนทรียภาพของโคลงในวรรณคดีไทย : การสืบทอดและการสร้างสรรค์ |
en |
dc.type |
Article |
es |
dc.email.author |
ไม่มีข้อมูล |
|