ปัญหาการดำเนินคดีแพ่งของพนักงานอัยการในประเทศไทย

Abstract

การดำเนินคดีแพ่งเป็นส่วนหนึ่งของอำนาจหน้าที่ของพนักงานอัยการไทย ที่ต้องรับผิดชอบอยู่ในปัจจุบัน เพื่อรักษาผลประโยชน์ของสังคม ควบคู่ไปกับการดำเนินคดีอาญา เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อยของสังคม การดำเนินคดีแพ่งของพนักงานอัยการ มีขอบเขตกว้างขวางพอสมควร ทั้งนี้เป็นไปตามพระราชบัญญัติพนักงานอัยการ พ.ศ. 2498 มาตรา 11 และกฎหมายอื่นๆที่บัญญัติไว้ ซึ่งในคดีแพ่งที่พนักงานอัยการเข้าไปดำเนินการให้นี้ในปีหนึ่ง ๆ มีจำนวนทุนทรัพย์นับร้อยล้านบาท และเกี่ยวพันกับการให้ความยุติธรรมแก่ประชาชนผู้เกี่ยวข้องอีกเป็นจำนวนมาก เมื่อปรากฏว่า การดำเนินคดีแพ่งของพนักงานอัยการ ต้องประสบปัญหาต่าง ๆ มากพอสมควร ซึ่งเป็นปัญหาที่เกิดจาก ข้อกำหนดในกฎหมาย กฎเกณฑ์ภายในหน่วยงานของอัยการเอง รวมตลอดถึงกฎเกณฑ์ทางด้านบริหาร ที่ส่งผลถึงการทำงานของพนักงานอัยการซึ่งปัญหาที่เกิดขึ้นเหล่านี้ มีผลทำให้หลักการในการทำงานของพนักงานอัยการแปรเปลี่ยนไปจากที่ควรจะเป็น ถ้าหากปัญหาดังกล่าวนี้ได้รับการแก้ไขแล้ว ประสิทธิภาพในการทำงานของพนักงานอัยการจะดีขึ้น และประชาชนจะได้รับความคุ้มครองในด้านความเป็นธรรมมากขึ้นด้วย แต่ในทำนองกลับกันถ้าปัญหาเหล่านี้ไม่ได้รับการแก้ไข พนักงานอัยการก็ต้องทำหน้าที่ในลักษณะเดียวกับเครื่องจักร หรือมิฉะนั้น หน้าที่ที่ควรปฏิบัติก็มิได้ปฏิบัติ การที่จะอำนวยความยุติธรรม หรือรักษาผลประโยชน์ของรัฐ ก็จะทำไม่ได้อย่างเต็มที่ เอกสารวิจัยนี้ ต้องการที่จะเสนอปัญหาและแนวความคิดในการแก้ปัญหา เพื่อทำให้พนักงานอัยการสามารถปฏิบัติงานได้อย่างเต็มที่และเหมาะสมกับหน้าที่ของพนักงานอัยการที่ควรจะเป็น โดยคำนึงถึงผลกระทบต่อสังคมในปัจจุบัน