ความจำเป็นและปัญหาในการบังคับใช้ระบบวอร์ซอ เกี่ยวกับการรับขนสินค้าระหว่างประเทศทางอากาศในประเทศไทย

Abstract

ศึกษาหลักเกณฑ์แห่งกฎหมายที่ใช้บังคับเกี่ยวกับเอกสารการรับขน และความรับผิดของผู้ขนส่งสินค้าระหว่างประเทศทางอากาศ โดยศึกษาเปรียบเทียบถึงความสอดคล้องแห่งบทบัญญัติ ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ของไทย กับหลักเกณฑ์ที่บัญญัติไว้ในระบบวอร์ซอ และความเหมาะสมในการนำประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาใช้บังคับกับคดีความรับผิดของผู้ขนส่ง ตามสัญญารับขนสินค้าระหว่างประเทศทางอากาศ รวมทั้งศึกษาถึงความจำเป็นในการบัญญัติกฎหมายเฉพาะขึ้นใชับังคับ กับคดีความรับผิดของผู้ขนส่งตามสัญญารับขนสินค้าระหว่างประเทศทางอากาศ ตลอดจนแนวทางในการนำหลักเกณฑ์ระหว่างประเทศในระบบวอร์ซอ มาปรับใช้กับคดีความรับผิดของผู้ขนส่ง ตามสัญญารับขนสินค้าระหว่างประเทศทางอากาศ ที่ได้นำขึ้นสู่การพิจารณาของศาลไทย ผลการวิจัยพบว่า ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ลักษณะรับขนซึ่งเป็นกฎหมายว่าด้วยความรับผิดของ ผู้ขนส่งสินค้าระหว่างประเทศทางอากาศ ที่ศาลไทยได้นำมาปรับใช้กับคดีอยู่ในปัจจุบันนั้น ไม่เหมาะสมกับแนวปฏิบัติในการรับขนสินค้าระหว่างประเทศทางอากาศ ของสายการบินต่างๆ รวมทั้งสายการบินแห่งชาติที่กำหนดของไทย และไม่สอดคล้องกับหลักกฎหมายระหว่างประเทศ และแนวปฏิบัติทางกฎหมายเกี่ยวกับความรับผิดของผู้ขนส่ง ในระบบกฎหมายของประเทศส่วนใหญ่ในโลกที่อาศัยหลักการการรับผิด ในระบบวอร์ซอเป็นฐาน ดังนั้น จึงควรนำหลักกฎหมายระหว่างประเทศ (ระบบวอร์ซอ) เข้ามาปรับใช้ในประเทศไทย แต่เนื่องจากอนุสัญญาวอร์ซอและพิธีสารฉบับต่างๆ ยังอยู่ในสภาพสับสนและยังต้องมีการปรับเปลี่ยนให้เป็นเอกภาพมากขึ้น ประเทศไทยจึงควรนำเอาหลักการเบื้องต้นของระบบวอร์ซอ มาปรับใช้โดยยังไม่จำเป็นต้องเข้าเป็นภาคีในระบบวอร์ซอ