การใช้อากาศยานเป็นหลักประกันหนี้

Abstract

การใช้อากาศยานเป็นหลักประกันหนี้ซึ่งทำกันในต่างประเทศนั้นสามารถทำได้หลายรูปแบบ โดยแบบที่เป็นที่นิยมกันมาก คือ สัญญาลีสซิ่ง และสัญญาจำนอง หลายประเทศมีกฎหมายพิเศษใช้บังคับกับการใช้อากาศยานเป็นหลักประกันหนี้ นอกจากนี้ นานาประเทศรวมทั้งประเทศไทยยังได้เข้าร่วมเป็นภาคีในอนุสัญญา ว่าด้วยการยอมรับนับถือระหว่างประเทศซึ่งสิทธิในอากาศยาน ซึ่งทำขึ้นที่เมืองเจนีวาเมื่อปี ค.ศ. 1948 เพื่อรองรับสิทธิในอากาศยานของเอกชน ในขณะที่ประเทศไทยมีนโยบายเปิดเสรีธุรกิจการบิน เพื่อให้ประเทศไทยเป็นศูนย์กลางการบินในภูมิภาคนี้ แต่บทบัญญัติของประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ยังไม่มีความเหมาะสมเพียงพอ ต่อการใช้อากาศยานเป็นหลักประกันหนี้ และอาจไม่สอดคล้องกับหลักการในอนุสัญญาดังกล่าว และอาจไม่เป็นที่ยอมรับในทางระหว่างประเทศ วิทยานิพนธ์นี้จัดทำขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและวิเคราะห์ ถึงการยอมรับที่ชัดเจนในสิทธิในอากาศยานของเอกชนตามกฎหมายไทยโดยเปรียบเทียบกับกฎหมายของต่างประเทศ การใช้อากาศยานเป็นหลักประกันหนี้ในรูปแบบต่างๆ โดยเฉพาะในรูปของสัญญาลีสซิ่งและสัญญาจำนอง ซึ่งทำกันในต่างประเทศ โดยยกตัวอย่าง ประเทศอังกฤษ ฝรั่งเศส สหรัฐอเมริกา และสวิตเซอร์แลนด์ มาประกอบการวิจัย และยังเพื่อวิเคราะห์ถึงวัตถุประสงค์และพันธกรณีของอนุสัญญาเจนีวา การทำวิทยานิพนธ์นี้ใช้วิธีวิจัยเอกสาร โดยการรวบรวมข้อมูลจากบทความ หนังสือ เอกสารต่างๆ และข้อมูลจากกรมการบินพาณิชย์และมีขอบเขตในการศึกษาวิจัยเฉพาะปัญหาการใช้อากาศยานเป็นหลักประกันหนี้ในประเทศไทยเท่านั้น แต่มีบางส่วนที่ศึกษาถึงการใช้อากาศยานเป็นหลักประกันหนี้ในต่างประเทศ และอนุสัญญาระหว่างประเทศ เพื่อประกอบการนำเสนอให้มีการออกกฎหมายพิเศษเพื่อรองรับอนุสัญญาเจนีวา และรองรับให้นำอากาศยานมาเป็นหลักประกันหนี้ได้ ผลจากการศึกษาวิจัยพบว่าบทบัญญัติของประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ยังไม่มีความเหมาะสมเพียงพอ จึงเสนอแนะให้มีการออกกฎหมายเฉพาะเพื่อใช้บังคับกับการใช้อากาศยานเป็นหลักประกันหนี้