คุณภาพการนอนหลับและภาวะสุขภาพจิตของพยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาลรัฐ เขตกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาคุณภาพการนอนหลับและภาวะสุขภาพจิต และปัจจัยที่เกี่ยวข้องของพยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาลรัฐ เขตกรุงเทพมหานคร รูปแบบการวิจัยเป็นลักษณะการวิจัยเชิงพรรณนา ณ. จุดเวลาใดเวลาหนึ่ง (Cross-sectional descriptive study) โดยการศึกษาจาก กลุ่มตัวอย่างพยาบาลวิชาชีพทั้งหมด จำนวน 450 คน จากโรงพยาบาลรัฐ เขตกรุงเทพมหานคร เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย แบ่งออกเป็น 3 ส่วน คือ 1.) แบบสอบถามข้อมูลทั่วไปของกลุ่มตัวอย่าง 2.) แบบประเมินคุณภาพการนอนหลับ The Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) 3.) แบบสอบถามดัชนีชี้วัดสุขภาพจิตคนไทยฉบับสั้น จำนวน 15 ข้อ สถิติที่ใช้คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบไคว์-สแควร์ การวิเคราะห์ความสัมพันธ์โดยสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ ของเพียร์สัน และการวิเคราะห์หาปัจจัยทำนายของคุณภาพการนอนหลับ แบบ Enter multiple linear regressions analysis. วิเคราะห์ข้อมูลโดยการใช้โปรแกรมสำเร็จรูป SPSS/FW. ผลการวิจัย พบว่า ความชุกของคุณภาพการนอนหลับที่ไม่ดีของพยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาลรัฐ เขตกรุงเทพมหานคร พบ ร้อยละ 65.1 ภาวะสุขภาพจิตของพยาบาลวิชาชีพส่วนใหญ่ ร้อยละ 58.2 มีสุขภาพจิตเท่ากับคนทั่วไป มีเพียงร้อยละ 11.3 ที่มีภาวะสุขภาพจิตต่ำกว่าทั่วไป คุณภาพการนอนหลับมีความสัมพันธ์กับภาวะสุขภาพจิตอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และปัจจัยทำนายคุณภาพการนอนหลับของพยาบาลวิชาชีพ คือ ความถี่ของการสะดุ้งตื่น ภาวะสุขภาพจิต ระยะเวลาในการปฏิบัติงานเวรดึก การรบกวนจากเสียงและปัญหาการนอนหลับ กล่าวโดยสรุป คือ พยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาลรัฐ เขตกรุงเทพมหานคร ส่วนใหญ่มีคุณภาพการนอนหลับไม่ดี ซึ่งมีความสัมพันธ์กับภาวะสุขภาพจิต ระยะเวลาในการปฏิบัติงานเวรดึก ระยะเวลาในการปฏิบัติงานที่ต่อเนื่อง (ไม่มีวันหยุด) การงีบหลับ การออกกำลังกาย และปัจจัยทางด้านสิ่งแวดล้อม ผลการวิจัยนี้สามารถใช้เป็นแนวทางในการจัดบริหารการปฏิบัติงาน และการส่งเสริมคุณภาพการนอนหลับของพยาบาลวิชาชีพ ซึ่งจะส่งผลให้มีภาวะสุขภาพร่างกายและสุขภาพจิตที่ดีต่อไป