ผลของการให้ข้อมูลและการปฎิบัติโยคะต่อความเครียดของผู้ดูแลในครอบครัวผู้ป่วยบาดเจ็บสมอง

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองมีวัตถุประสงค์ เพื่อเปรียบเทียบผลของการให้ข้อมูลและการปฏิบัติโยคะต่อความเครียดของผู้ดูแลในครอบครัวผู้ป่วยบาดเจ็บสมอง ระหว่างกลุ่มที่ได้รับการให้ข้อมูลและการปฏิบัติโยคะกับกลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ดูแลผู้ป่วยบาดเจ็บสมองที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยศัลยกรรม โรงพยาบาลสมเด็จพระปิ่นเกล้า ตั้งแต่วันที่ 30 มกราคม 2550-28 มีนาคม 2550 จำนวน 40 คน และจับคู่ตามเกณฑ์ที่กำหนด แล้วสุ่มเป็นกลุ่มควบคุม 20 คน กลุ่มทดลอง 20 คน กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ ในขณะที่กลุ่มทดลองได้รับการพยาบาลตามปกติร่วมกับการให้ข้อมูลและการปฏิบัติโยคะ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ โปรแกรมการให้ข้อมูลและการปฏิบัติโยคะ สำหรับผู้ดูแลผู้ป่วยบาดเจ็บสมองที่พัฒนาขึ้น จากการทบทวนวรรณกรรมเกี่ยวกับการให้ข้อมูลและแนวคิดโยคะ ที่สร้างขึ้นตามศาสตร์ของโยคะ จากสถาบันไกลวัลยธรรม ประกอบด้วย 1. การให้ข้อมูล 2. การปฏิบัติโยคะ ประกอบด้วย การหายใจ การปฏิบัติอาสนะ การผ่อนคลาย การฝึกสมาธิ และการฝึกความคิดด้านบวก ซึ่งได้ผ่านการตรวจสอบความเหมาะสมของการจัดกิจกรรม และตรงตามเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 ท่าน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วย แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคลของผู้ป่วยและผู้ดูแลผู้ป่วยบาดเจ็บสมอง แบบประเมินและวิเคราะห์ความเครียดด้วยตนเองสำหรับประชาชนไทย ของกรมสุขภาพจิต ผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ และหาค่าความเที่ยงสัมประสิทธิ์อัลฟาครอนบาค เท่ากับ .83 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ค่าร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติ Kolmogorov-Smirnov test และสถิติการทดสอบที (Paired t-test และ Independent t-test) ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. ความเครียดของผู้ดูแลผู้ป่วยบาดเจ็บสมองหลังได้รับการให้ข้อมูลและการปฏิบัติโยคะน้อยกว่าก่อนได้รับการให้ข้อมูลและการปฏิบัติโยคะอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. ความเครียดของผู้ดูแลผู้ป่วยบาดเจ็บสมองกลุ่มที่ได้รับการให้ข้อมูลและการปฏิบัติโยคะน้อยกว่ากลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05