ความสัมพันธ์ระหว่างวินัยในตนเองกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ของนักศึกษาปริญญาบัณฑิต สถาบันอุดมศึกษาเอกชน ในกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบวินัยในตัวเองของ นักศึกษาปริญญาบัณฑิต สถาบันอุดมศึกษาเอกชนในกรุงเทพมหานคร ที่มีเพศ และศึกษาในระดับชั้นปีแตกต่างกัน ตลอดจนหาความสัมพันธ์ระหว่างวินัยในตนเองกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาปริญญาบัณฑิต สถาบันอุดมศึกษาเอกชน ในกรุงเทพมหานครโดยจำแนกตามเพศ และระดับชั้นปี กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักศึกษาปริญญาตรี ชั้นปีที่ 1 และชั้นปีที่ 3 ปีการศึกษา 2529 ในสถาบันอุดมศึกษาเอกชน 4 แห่ง ในกรุงเทพมหานครจำนวน 517 คน ซึ่งได้มาโดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นและวิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น ประกอบด้วย 2 ตอนคือ ตอนที่ 1 สอบถามสถานภาพของผู้ตอบแบบสอบถาม และตอนที่ 2 สอบถามเกี่ยวกับวินัยตัวเอง การวิเคราะห์ข้อมูล ใช้วิธีการหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที (t-test) และวิเคราะห์หาความสัมพันธ์ โดยคำนวณหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบของ เพียร์สัน ผลการวิจัยสรุปได้ว่า 1.นักศึกษาชายและหญิง มีวินัยในตนเองต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยนักศึกษาหญิง มีวินัยในตัวเองสูงกว่านักศึกษาชาย 2. นักศึกษาชั้นปีที่ 1 และชั้นปีที่ 3 มีวินัยในตัวเองไม่แตกต่างกันที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 3. ในกลุ่มตัวอย่างทั้งชายและหญิง พบว่าวินัยในตัวเองมีความสัมพันธ์ในทางบวกกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 4. ในกลุ่มตัวอย่างนักศึกษาทั้งชั้นปีที่ 1 และชั้นปีที่ 3 พบว่า วินัยในตนเองมีความสัมพันธ์ในทางการบวกกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05