ภาวะที่เหมาะสมในการย่อยสลายทางชีวภาพของบรรจุภัณฑ์ชนิดพอลิแลคติกแอซิด และเยื่อชานอ้อยและผลของการย่อยสลายต่อประชาคมแบคทีเรียในดิน

Abstract

ศึกษาภาวะที่เหมาะสมในการย่อยสลายทางชีวภาพของ บรรจุภัณฑ์ที่ทำจากพอลิแลคติกแอซิดและเยื่อชานอ้อยและผลของการย่อยสลายต่อประชาคม แบคทีเรียในดิน จากการทดลองแบบแฟคตอเรียล (Factorial design) สำหรับ 3 ปัจจัย คือ บรรจุภัณฑ์ อุณหภูมิและปริมาณไนโตรเจน ใช้เวลาในการทดสอบ 30 วัน และใช้ปริมาณก๊าซ คาร์บอนไดออกไซด์ที่เกิดขึ้น เป็นดัชนีการย่อยสลายทางชีวภาพของบรรจุภัณฑ์ พบว่าที่อุณหภูมิ 58°C และไม่เติมยูเรียเป็นแหล่งไนโตรเจนในดิน มีปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ เกิดขึ้นสูงสุดสำหรับบรรจุภัณฑ์ทั้ง 2 ชนิด เมื่อนำผลการศึกษาดังกล่าวมาขยายเวลาศึกษาเป็น 90 วัน พบว่าปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เพิ่มขึ้นสูงสุดในวันที่ 45 แล้วลดลงในช่วงเวลาต่อมา น้ำหนักบรรจุภัณฑ์ชนิดพอลิแลคติกแอซิดและเยื่อชานอ้อยลดลง 100% และ 96% ตามลำดับ บรรจุภัณฑ์ทั้ง 2 ชนิดเมื่อเกิดการย่อยสลายทางชีวภาพไม่มีผลต่อความเป็นกรดด่างของดิน การย่อยสลายทางชีวภาพของบรรจุภัณฑ์ชนิดพอลิแลคติกแอซิด ด้วยภาวะที่ควบคุมในห้องปฏิบัติการเกิดขึ้นเร็วกว่าการย่อยสลายในพื้นที่ฝังกลบจริงในสภาพตามธรรมชาติถึง 5 เท่า การใช้เทคนิค Denature Gradient Gel Electrophoresis (DGGE) พบว่าประชาคมแบคทีเรียมีการเปลี่ยนแปลงตลอดระยะเวลาการศึกษา และแบคทีเรียสามารถอยู่รอดได้จนถึงวันสิ้นสุดการทดลอง จากการตรวจสอบพบว่าเป็นแบคทีเรียชนิดที่ไม่สามารถเพาะเลี้ยงได้ นอกจากนี้ยังพบว่า มีความเป็นไปได้ที่จะกำจัดบรรจุภัณฑ์ทั้ง 2 ชนิด ด้วยวิธีการฝังกลบแต่ต้องใช้เวลานานกว่าการ หมักที่อุณหภูมิ 58°C