องค์ประกอบที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมกล้าแสดงออก ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาในกรุงเทพมหานคร

Abstract

ในการวิจัยครั้งนี้มีจดมุ่งหมายเพื่อศึกษาพฤติกรรมกล้าแสดงออกของวัยรุ่นไทยโดยมุ่งศึกษาว่าสภาพสังคมและกระบวนการของสังคม ได้แก่ การอบรมเลียงดูพ่อแม่ ประเภทโรงเรียน ระดับการศึกษาของพ่อแม่ ฐานะทางเศรษฐกิจของครอบครัว ตลอดจนความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวเอง มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมกล้าแสดงออกของวัยรุ่นมากน้อยเพียงใด กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-6 ปีการศึกษา 2527 ในเขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 1055 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้มี 3 ชุด คือ (1) แบบสอบถามวัดพฤติกรรมกล้าแสดงออก สร้างโดย รังสรรค์ เพ็งนู (2) แบบสอบถามเกี่ยวกับการอบรมเลี้ยงดูของพ่อแม่ สร้างโดย สุกัญญา กุลอึ้ง (3) แบสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับ ตนเอง สร้างโดย วันทนา ศริรัตน์ จากการวิเคราะห์ความแปรปรวนสองทาง และการเปรียบเทียบรายคู่ ผลปรากฏว่า (1) นักเรียนที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูแบบประชาธิปไตย มีพฤติกรรมกล้าแสดงออกสูงกว่านักเรียนที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูแบบให้ความคุ้มครองมากเกินไป และนักเรียนที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูแบบทอดทิ้ง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แต่ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญของพฤติกรรมกล้าแสดงออกระหว่างนักเรียนที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูแบบให้ความคุ้มครองมากเกินไป และนักเรียนที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูแบบทอดทิ้ง (2) นักเรียนที่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวเองสูง มีพฤติกรรมกล้าแสดงออกสูงกว่านักเรียนที่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวเองต่ำ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.01 (3) ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางพฤติกรรมกล้าแสดงออกระหว่างนักเรียนชั้นมัธยมต้น และนักเรียนชั้นมัธยมปลาย (4) นักเรียนโรงเรียนสาธิต และนักเรียนโรงเรียนสหศึกษา มีพฤติกรรมกล้าแสดงออกสูงกว่านักเรียนหญิงล้วน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 (5) นักเรียนที่มีฐานะทางเศรษฐกิจของครอบครัวต่ำมีพฤติกรรมกล้าแสดงออกสูงกว่านักเรียนที่มีฐานะทางเศรษฐกิจของครอบครัวสูง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05(6) นักเรียนที่มีผู้ปกครองมีการศึกษาสูง มีพฤติกรรมกล้าแสดงออกสูงกว่านักเรียนที่ผู้ปกคลองมีการศึกษาต่ำ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.01