ความแตกต่างของการประเมินระดับความเห็นใจของผู้ประเมินที่ทราบข้อมูล และไม่ทราบข้อมูลเกี่ยวกับผู้มาของปรึกษา

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาว่า ผู้ประเมินที่ทราบข้อมูลเกี่ยวกับผู้มาขอปรึกษากับผู้ประเมินที่ไม่ทราบข้อมูลเกี่ยวกับผู้มาขอปรึกษาจะประเมินระดับความเห็นใจแตกต่างกันหรือไม่ กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยคือ นักศึกษาชายหญิง คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหงที่กำลังศึกษาวิชา เทคนิคในการให้คำปรึกษาแนะแนว ในภาคปลายปีการศึกษา 2523 ซึ่งไม่เคยใช้มาตรความเห็นใจมาก่อน จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แบบฝึกประเมินระดับความเห็นใจ ข้อมูลเกี่ยวกับผู้มาขอปรึกษาและแบบประเมินระดับความเห็นใจ เครื่องมือเหล่านี้ผู้วิจัยสร้างขึ้นมาเองผู้วิจัยได้ฝึกกลุ่มตัวอย่างทั้ง 30 คน ให้ใช้มาตรความเห็นใจโดยแบบฝึกประเมินระดับความเห็นใจที่สร้างขึ้น จากนั้นจึงสุ่มกลุ่มตัวอย่างเข้าเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 15 คน สำหรับผู้รับการทดลองกลุ่มควบคุม ผู้วิจัยเสนอแบบประเมินระดับความเห็นใจให้ประเมินทันที ส่วนผู้รับการทดลองกลุ่มทดลอง ผู้วิจัยเสนอข้อมูลเกี่ยวกับผู้มาของปรึกษาให้ศึกษาเป็นเวลา 20 นาที จากนั้นจึงให้ประเมินระดับความเห็นใจ สมมุติฐานในการวิจัยคือ ผู้ประเมินที่ทราบข้อมูลเกี่ยวกับผู้มาขอปรึกษา และผู้ประเมินที่ไม่ทราบข้อมูลเกี่ยวกับผู้มาขอปรึกษา จะประเมินระดับความเห็นใจแตกต่างกัน วิเคราะข้อมูลโดยการทดสอบค่าที ( t-test) เพื่อทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยของการประเมินแบบประเมินระดับความเห็นใจของผู้รับการทดลองทั้ง 2 กลุ่ม ผลการวิจัยปรากฏว่า ผู้ประเมินที่ทราบข้อมูลเกี่ยวกับผู้มาขอปรึกษา กับผู้ประเมินที่ไม่ทราบข้อมูลเกี่ยวกับผู้มาขอปรึกษา ประเมินระดับความเห็นใจไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ