คำสองพยางค์ที่มีเสียงพยัญชนะต้นเหมือนกัน

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาชนิดและความหมายของคาสองพยางค์ ซึ่งเกิดจากคู่คำ ที่มี เสียงพยัญชนะต้นเหมือนกัน ศึกษาชนิดและความหมายของคู่คำ ซึ่ง เป็นคำพยางค์เดียว 2 คำ ที่มีเสียงพยัญชนะต้น เหมือนกัน รวมทั้งรูปแบบการประกอบคู่คำเข้า เป็นคำสองพยางค์ ผู้วิจัยได้จากัดขอบเขตของการวิจัยด้วยการศึกษา เฉพาะคำสองพยางค์ที่มีเสียงพยัญชนะต้นเหมือนกัน ซึ่งเป็นคำที่ปรากฏในพจนาบุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525 และ เป็นคำที่ปรากฏใช้ในภาษาไทยกรุงเทพฯ ปัจจุบัน วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มี 4 บท และมีภาคผนวก 2 ตอน ตอนที่ 1 เป็นบทนำว่าด้วย วัตถุประสงค์และขอบเขตของภารวิจัย บทที่ 2 เป็นการศึกษาเรื่องชนิดต่างๆ ของคำสองพยางค์ที่ เกิดจากการประกอบคู่คำชนิดต่างๆ เข้าเป็นรูปแบบต่างๆ บทที่ 3 เป็น การศึกษา เรื่องความหมายและการใช้คำสองพยางค์ที่มีเสียงพยัญชนะต้นเหมือนกัน ความหมายและการใช้คู่คำในประโยค บทที่ 4 เป็นการสรุปผลการวิจัยและข้อเสนอแนะ ภาคผนวก ก. เป็นคำสองพยางค์ชนิดต่างๆ ดังกล่าวไว้ในตารางที่ 1-8 และภาคผนวก ข. เป็นรายคำทั้งหมดที่ เป็นข้อ จากการศึกษาพบว่า คำสองพยางค์ที่มีเสียงพยัญชนะต้นเหมือนกันมี 2 ประ เภท คือ คำสองพยางค์ประเภทที่คู่คำสับที่กันไม่ได้ เช่น จิต กับ ใจ และคาสองพยางค์ประเภท ที่คู่คำสับที่กันได้ เช่น กลิ้ง กับ เกลือก คำสองพยางค์ทั้ง 2 ประเภทนี้ อาจเป็นคำชนิดเดียวกัน หรือต่างชนิดกับคู่คำก็ได้ ส่วนคู่คำที่ประกอบกัน เข้า เป็นคำสองพยางค์ ก็อาจ เป็นคำชนิดเดียวกันหรือต่างชนิดกันก็ได้ คำสองพยางค์อาจ เกิดจากคู่คำที่มีความหมายคล้ายกัน หรือต่างกัน ในกรณีที่เป็นคำสองพยางค์ที่คู่คำสับที่กันได้ คำสองพยางค์ทั้งคู่นั้น อาจมีความหมายคล้ายกันหรือต่างกัน