จริยศึกษาของสตรีไทยในสุภาษิตสอนหญิงคำกลอน

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษาคำสอนสำหรับสตรีในเรื่องสุภาษิตสอนหญิงในเชิงวิเคราะห์ วิจารณ์ และศึกษาเกี่ยวกับปัญหาผู้แต่งวรรณคดีเรื่องนี้ด้วย ในบทที่ 1 ผู้เขียนได้กล่าวถึงสาเหตุที่เลือกทำวิทยานิพนธ์เรื่องนี้ว่า เนื่องจากผู้เขียนสนใจคตินิยมเกี่ยวกับสตรีในสมัยนั้นว่า ควรประพฤติปฏิบัติตนอย่างไร คำสอนในวรรณคดีเรื่องนี้เปรียบเสมือนกระจกเงาที่สะท้อนให้เห็นค่านิยมของสังคมในเรื่องของสตรีได้อย่างดี นอกจากนี้ผู้เขียนยังสนใจที่จะศึกษาว่า คำสอนทั้งหลายในวรรณคดีเล่มนี้มีความเหมาะสมมากน้อยเพียงใดหากจะใช้สำหรับสั่งสอนจรรยาแก่สตรีไทยในปัจจุบัน อีกประการหนึ่ง มีผู้กล่าวกันว่า สุภาษิตสอนหญิงนี้มิใช่ผลงานของสุนทรภู่ดังเคยเชื่อกันมาช้านาน ผู้เขียนจึงสนใจที่จะศึกษาเกี่ยวกับปัญหาผู้แต่งด้วยในบทที่ 2 เป็นการศึกษาปัญหาเกี่ยวกับผู้แต่ง โดยแบ่งเนื้อหาออกเป็น 3 ส่วนคือ สาเหตุที่คนส่วนใหญ่เชื่อว่า สุนทรภู่แต่งสุภาษิตสอนหญิง, ความคิดของผู้เขียน และสรุป การที่ผู้เขียนได้กล่าวถึงปัญหาผู้แต่งในบทนี้ก็เพื่อต้องการศึกษาเสียก่อนว่า วรรณคดีเรื่องนี้ควรเป็นวรรณคดีในสมันใด เพื่อประโยชน์ในการวิจารณ์ต่อไป ในบทที่ 3 เป็นการศึกษาคำสอนในสุภาษิตสอนหญิงอย่างละเอียด ว่าผู้แต่งสอนให้สตรีในสมัยนั้นปฏิบัติตนอย่างไรบ้าง คำสอนในทำนองเดียวกันนี้มีปรากฏในวรรณคดีเรื่องอื่นๆ ในยุคเดียวกันอย่างไรบ้าง บทนี้แบ่งออกเป็น 5 หัวข้อสำคัญคือ การครองตน กิริยามรรยาท การปฏิบัติต่อบิดามารดา การเลือกคู่ครอง การปฏิบัติต่อสามี บทที่ 4 เป็นบทวิจารณ์คำสอนตามหัวข้อต่างๆ ที่ได้กล่าวไว้ในบทที่ 3 และบทที่ 5 เป็นบทสรุปผลการวิจัยและข้อเสนอแนะ