ตัวประกอบที่สัมพันธ์กับการออกกลางคันของนิสิตบัณฑิตศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ตั้งแต่ปีการศึกษา 2522 ถึง 2526

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาถึงตัวประกอบที่สัมพันธ์กับการออกกลางคันของนิสิตบัณฑิตศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ตั้งแต่ปีการศึกษา 2522 – 2526 กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย ประกอบด้วย 4 กลุ่ม คือ นิสิตบัณฑิตศึกษาที่ขอลาออกจำนวน 344 คน นิสิตบัณฑิตศึกษาที่ไม่มาลงทะเบียน จำนวน 183 คน นิสิตบัณฑิตศึกษาที่เกรดเฉลี่ยสะสมไม่ถึงเกณฑ์ที่มหาวิทยาลัยกำหนดไว้ จำนวน 382 คน และนิสิตบัณฑิตศึกษาที่ศึกษาไม่สำเร็จเมื่อครบกำหนด 5 ปี จำนวน 295 คน การเก็บรวบรวมข้อมูลใช้แบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นเอง มีจำนวนข้อกระทงทั้งสิ้น 60 ข้อ ข้อละ 5 ระดับ การวิเคราะห์ข้อมูลในแต่ละกลุ่มตัวอย่างได้คำนวณหาค่าตัวกลางเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ตัวประกอบด้วยวิธีตัวประกอบภาพพจน์และหมุนแกนตัวประกอบแบบออโธกอนอลด้วยวิธีวาริแมกซ์ ข้อค้นพบมีดังนี้ คือ 1. ตัวประกอบที่สัมพันธ์กับการออกกลางคันของนิสิตบัณฑิตที่ถูกให้ออกเพราะศึกษาไม่สำเร็จเมื่อครบกำหนด 5 ปี มี 7 ตัวประกอบ คือ คุณลักษณะส่วนตัวของนิสิตบัณฑิตที่เป็นอุปสรรคต่อการเรียน ค่านิยมของนิสิตบัณฑิตที่มีต่อสาขาวิชาที่เรียน ปัญหาด้านการเก็บและวิเคราะห์ข้อมูล ปัญหาฐานะทางเศรษฐกิจ ปัญหาการปรับปรุงแก้ไขหัวข้อวิทยานิพนธ์ ปัญหาด้านภาวะทางจิตของนิสิตบัณฑิต และความไม่มุ่งมั่นในสาขาวิชาที่เรียน 2. ตัวประกอบที่สัมพันธ์กับการออกกลางคันของนิสิตบัณฑิตที่ถูกให้ออกเพราะเกรดเฉลี่ยสะสมไม่ถึงเกณฑ์ที่มหาวิทยาลัยกำหนดไว้มี 3 ตัวประกอบ คือ ค่านิยมของนิสิตบัณฑิตต่อสาขาวิชาที่เรียน คุณลักษณะส่วนตัวของนิสิตบัณฑิตที่เป็นอุปสรรคต่อการเรียน และปัญหาของครอบครัว 3. ตัวประกอบที่สัมพันธ์กับการออกกลางคันของนิสิตบัณฑิตที่ขอลาออกมี 3 ตัวประกอบ คือ ปัญหาส่วนตัวด้านบุคลิกภาพ ความสามารถเชิงวิชาการ ฐานะทางเศรษฐกิจ ความต้องการของตลาดแรงงาน และปัญหาครอบครัว ความมุ่งมั่นในการศึกษาในสาขาวิชาชีพ 4. ตัวประกอบที่สัมพันธ์กับการออกกลางคันของนิสิตบัณฑิตที่ถูกจำหน่ายชื่อออกเพราะไม่มาลงทะเบียนมี 2 ตัวประกอบ คือ คุณลักษณะส่วนตัวของนิสิตบัณฑิตที่เป็นอุปสรรคต่อการเรียน ค่านิยมของนิสิตบัณฑิตต่อสาขาวิชาที่เรียน