ความรับผิดในค่าภาษีขาเข้าตามกฎหมายศุลกากร

Abstract

1. กรณีที่ถือว่าการนำเข้าสำเร็จลง การนำสินค้าต่างประเทศเข้ามาในประเทศไทยนั้น อาจทำได้ทั้งทางบก ทางทะเล และทางอากาศ ตลอดจนทางไปรษณีย์ ในการนำเข้าทางบกนั้นเพื่อ[สะดวก]แก่การควบคุม ประเทศส่วนใหญ่จึงได้กำหนดเส้นทางสำหรับนำสินค้าเข้ามาในประเทศไว้ โดยเฉพาะเรียกว่าทางอนุมัติซึ่งอาจเป็นถนนหรือทางรถไฟระหว่างประเทศก็ได้ ส่วนเวลาที่ถือว่าการนำเข้าจะสำเร็จลงเมื่อใดนั้น ในแต่ละประเทศถือหลักต่างกันคือ ก. ในด้านการนำเข้าทางทะเลมี 2 ระดับคือ ระบบที่ 1 ถือว่าการนำเข้าสำเร็จนับแต่เรือที่บรรทุกสินค้าเข้ามาในอาณาเขตประเทศ ได้แก่ประเทศคานาดา, ฟิลิปปินส์ ระบบที่ 2 ถือว่าการนำเข้าสำเร็จนับแต่เรือที่บรรทุกสินค้าเข้ามาในอาณาเขตท่าที่จะถ่ายสินค้า ได้แก่ ไทย, อิสราเอล, อังกฤษ, สิงคโปร์ ข. ในด้านการนำเข้าทางบก ทุกประเทศถือหลักว่าการนำเข้าจะสำเร็จลงทันทีนับแต่เวลาที่สินค้าขนข้ามพรมแดนเข้ามา ค. ในด้านการนำเข้าทางอากาศ มี 2 ระบบคือ ระบบที่ 1 ถือว่าการนำเข้าสำเร็จนับแต่อากาศยานล่วงล้ำพรมแดนเข้ามา ได้แก่ อิสราเอล, ฟิลิปปินส์ ระบบที่ 2 ถือว่าการนำเข้าสำเร็จนับแต่เวลาที่อากาศยานร่อนลงจอดในประเทศได้แก่ อังกฤษ, สิงคโปร์ แต่สำหรับไทยเพียงแต่อากาศยานมาถึงเขตท่าหรือสนามการบินศุลกากรที่จะถ่ายของจากอากาศยาน ก็ถือว่าการนำเข้าสำเร็จลงแล้ว 2. ผู้มีหน้าที่เสียภาษี กฎหมายศุลกากรของแต่ละประเทศกำหนดตัวผู้มีหน้าที่รับผิดชอบในการชำระค่าภาษีศุลกากรไว้ไม่เหมือนกัน โดยแบ่งได้เป็น 2 ระบบคือ ระบบที่ 1 กำหนดให้เฉพาะบุคคลจำพวกหนึ่งเท่านั้นที่จะเสียภาษีศุลกากรได้ ได้แก่ จีน,¹ ฮ่องกง, ฟิลิปปินส์ ระบบที่ 2 กำหนดบุคคลที่มีสิทธิและหน้าที่ในการเสียภาษีศุลกากรไว้หลายคน ด้วยกันได้แก่ คานาดา, อังกฤษ, ญี่ปุ่น, เกาหลี, อิสราเอล, ไทย ในด้านการนำสินค้าออกไปจากการควบคุมของศุลการกรนั้น ผู้มีสิทธิที่จะมาติดต่อทำพิธีการศุลกากรได้ในแต่ละประเทศกำหนดไว้ต่างกัน โดยอาจแยกเป็น 2 ระบบคือ ระบบที่ 1 กำหนดให้เฉพาะบุคคลที่ประกอบอาชีพเป็นนายหน้าศุลกากรเท่านั้น ที่จะมารับจ้างทำพิธีการศุลกากรให้แก่บุคคลทั่วไปได้ ได้แก่ จีน, อิสราเอล, คานาดา, เกาหลี, ฟิลิปปินส์ ระบบที่ 2 ไม่ได้กำหนดให้นายหน้าศุลกากรเท่านั้นที่จะมารับจ้างทำพิธีการศุลกากรให้แก่บุคคลทั่วไปได้ ได้แก่ ไทย, สิงโปร์ 3. การคำนวณค่าภาษีศุลกากรตามมาตรา 10 ทวิ ในการคำนวณค่าภาษีสำหรับสินค้าต่างประเทศนั้น มีหลักที่ต้องนำมาพิจารณา 3 ด้าน ด้วยกันคือ ในด้านสภาพของ, ราคาของและพิกัดอัตราศุลการกรซึ่งในแต่ละประเทศก็มีหลักในทางปฏิบัติแตกต่างกันไปคือ ¹จีน หมายถึงไต้หวัน (Republic of China) ก. ในด้านสภาพของกฎหมายศุลกากรของประเทศต่าง ๆ ส่วนใหญ่ถือสภาพในขณะนำเข้าเป็นเกณฑ์ ส่วนในเรื่องการลดหย่อนภาษีให้สำหรับความเสียหายที่เกิดหลังการนำเข้านั้นมี 2 ระบบคือ ระบบที่ 1 ยกเว้นหรือลดหย่อนอากรให้ในกรณีที่ความเสียหายนั้นไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ หรือเกิดจากอุบัติเหตุหรือเหตุวุดวิสัยเท่านั้น ได้แก่ไทย จีน, อิสราเอล, เกาหลี, ญี่ปุ่น ระบบที่ 2 ยกเว้นหรือลดหย่อนอากรให้ สำหรับสินค้าที่แตกหักสียหายโดยพิจารณาเป็นกรณี ๆไป ได้แก่ ฟิลิปปินส์, คานาดา ข. ในด้านราคาสินค้า ในเกือบทุกประเทศถือราคา ซี.ไอ.เอฟ เป็นหลัก ยกเว้นคานาดาที่ถือราคา เอฟ.โอ.บี เป็นหลัก ส่วนเวลาที่ใช้ในการกำหนดราคาสินค้าของประเทศต่าง ๆ นั้นแบ่งเป็น 2 ระบบคือ 1. ระบบที่ 1 ถือราคาสินค้าที่เป็นอยู่ในเวลาที่นำเข้าในประเทศผู้นำเข้าเป็นเกณฑ์ที่ได้แก่ อังกฤษ, สิงคโปร์, อิสราเอล, ไทย 2. ระบบที่ 2 ถือราคาสินค้าที่เป็นอยู่ในเวลาที่ส่งออกในประเทศผู้ส่งออกเป็นเกณฑ์ได้แก่ ญี่ปุ่น, ฟิลิปปินส์, เกาหลี, จีน ส่วนในกรณีที่ไม่สามารถทราบราคาสินค้าได้ไม่ว่ากรณีใด ๆ ในแต่ละประเทศต่างก็กำหนดวิธีการกำหนดราคาในท้องตลาดขึ้นโดยอาศัยการเทียบราคากับสินค้าชนิดเดียวกัน หรือคล้ายกันที่เคยนำเข้าในเวลาไล่เลี่ยกันเป็นเกณฑ์ หรือใช้ราคาขายของสินค้าในประเทศเป็นเกณฑ์และหักลดหย่อนภาษีค่าใช้จ่ายต่าง ๆให้ตามสมควร เป็นต้น ค.ในด้านพิกัดอัตราศุลกากร ในบางประเทศก็ใช้ระบบพิกัดอัตราที่เรียกเก็บตามราคาสินค้าอย่างเดียวเช่นจีน แต่ประเทศส่วนใหญ่ใช้ระบบพิกัดอัตราผสมคือ เก็บทั้งตามราคาและตามสภาพ ส่วนเวลาที่ใช้กำหนดพิกัดอัตราศุลกากรของแต่ละประเทศอาจแบ่งได้เป็น 2 ระบบคือ ระบบที่ 1 ถือเวลานำเข้าเป็นเกณฑ์ ได้แก่ญี่ปุ่น, คานาดา, ฟิลิปปินส์, อังกฤษ, เกาหลี, ไทย ระบบที่ 2 ไม่ถือวันนำเข้าเป็นเกณฑ์คือ อิสราเอลถือวันที่ชำระภาษีศุลกากรเป็นเกณฑ์ ส่วน[สิงคโปร์]ถือวันที่ขนย้ายสินค้าออกจากคลังสินค้าเป็นหลัก 4. ข้อยกเว้นของมาตรา 10 ทวิ ข้อยกเว้นมี 2 กรณีคือ ก. กรณีเก็บของไว้ในคลังสินค้าทัณฑ์บน ซึ่งใช้พิกัดอัตราศุลกากรในเวลาที่นำของออกจากคลังสินค้าทัณฑ์บนเป็นเกณฑ์ ส่วนสภาพของนั้นใช้สภาพขณะนำเข้าเก็บในคลังสินค้าทัณฑ์บนเป็นหลัก ข. ตามมาตรา 10 แห่งพระราชกำหนดพิกัดอัตราศุลกากร พ.ศ. 2503 ซึ่งให้ถือสภาพของ ราคาของ และอัตราอากรที่เป็นอยู่ในวันโอน หรือนำไปใช้อย่างอื่นหรือวันที่สิทธิได้รับยกเว้นหรือลดหย่อนอากรสิ้นสุดลง สำหรับสินค้าหรือบุคคลบางประเภทที่มีสิทธิได้รับยกเว้น หรือลดหย่อนภาษีศุลกากรตามกฎหมาย