การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์การเรียนซ่อมเสริมวิชาคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ ระหว่างกลุ่มที่ใช้บทเรียนแบบโปรแกรมเทปโทรทัศน์ กับกลุ่มที่สอนโดยครู

Abstract

วัตถุประสงค์ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์การเรียนซ่อมเสริมวิชาคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ ระหว่างกลุ่มที่ใช้บทเรียนแบบโปรแกรมเทปโทรทัศน์กับกลุ่มที่สอนโดยครู วิธีดำเนินการวิจัย ตัวอย่างประชากรเป็นนักเรียนที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนสตรีมหาพฤฒาราม จำนวน 2 กลุ่ม กลุ่มที่หนึ่ง เป็นกลุ่มทดลองที่เรียนซ่อมเสริมโดยใช้บทเรียนแบบโปรแกรมเทปโทรทัศน์ กลุ่มที่สองเป็นกลุ่มควบคุมที่สอนโดยครู แต่ละกลุ่มมีจำนวนนักเรียน 45 คน พื้นฐานในการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ของทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันที่ระดับนัยสำคัญ 0.05 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยซึ่งสร้างโดยผู้วิจัยมีดังนี้คือ บทเรียนแบบโปรแกรมเทปโทรทัศน์เรื่อง “เส้นตรง” กับเรื่อง “ฟังก์ชัน” ซึ่งมีประสิทธิภาพ 84.6/81.2 และ 82.1/81.8 ตามลำดับ และอยู่ในเกณฑ์มาตรฐาน 80/80 ที่ตั้งไว้ บันทึกการสอนเรื่อง “เส้นตรง” กับเรื่อง “ฟังก์ชัน” ซึ่งผู้วิจัยได้ให้อาจารย์ที่ปรึกษาและผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน ตรวจแก้ไขข้อบกพร่องแบบฝึกหัดซึ่งนำมาใช้หลังการเรียนซ่อมเสริมคณิตศาสตร์แต่ละคาบ และแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์การเรียนซ่อมเสริมวิชาคณิตศาสตร์ (ค 012) เรื่อง “เส้นตรง” กับเรื่อง “ฟังก์ชัน” ซึ่งมีค่าความเที่ยง 0.874 และ 0.854 ตามลำดับ ผู้วิจัยนำบทเรียนแบบโปรแกรมเทปโทรทัศน์และบันทึกการสอนไปใช้กับกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม แต่ละกลุ่มเรียนซ่อมเสริมสัปดาห์ละ 1 คาบ รวมทั้งหมด 10 คาบ หลังจากที่กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมเรียนซ่อมเสริมจบในแต่ละคาบแล้ว ให้นักเรียนทั้งสองกลุ่มทำแบบฝึกหัด และหลังจากเรียนจบแต่ละบทแล้ว ให้นักเรียนทั้งสองกลุ่มทำแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์การเรียนซ่อมเสริมวิชาคณิตศาสตร์ แล้วนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์หาค่ามัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบค่าที ผลการวิจัย ผลสัมฤทธิ์การเรียนซ่อมเสริมวิชาคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ ของกลุ่มที่ใช้บทเรียนแบบโปรแกรมเทปโทรทัศน์สูงกว่ากลุ่มที่สอนโดยครูอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.05 ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐานที่ตั้งไว้