การบริหารเงินทุนของบริษัทเงินทุนและหรือหลักทรัพย์ในประเทศไทย

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้มุ่งที่จะศึกษาถึงลักษณะ และวิธีการดำเนินกิจการของบริษัทเงินทุนและหรือหลักทรัพย์ในประเทศไทย และวิเคราะห์ถึงการบริหารเงินทุนในลักษณะความสัมพันธ์แหล่งที่มาและแหล่งไปของเงินทุน เพื่อดูว่าบริษัทเหล่านั้นมีการใช้เงินทุนสอดคล้องกับอายุใช้งานของสินทรัพย์หรือไม่ จากการศึกษาปรากฏว่า นับตั้งแต่ พ.ศ.2517 เป็นต้นมา บริษัทเงินทุนและหรือหลักทรัพย์ในประเทศไทยได้มีการขยายตัวอย่างรวดเร็ว ทั้งในด้านเงินฝากและเงินให้กู้ยืม เมื่อเทียบกับสถาบันการเงินอื่นและได้ทวีความสำคัญต่อเศรษฐกิจของประเทศขึ้นเรื่อยๆ เงินทุนของบริษัทเหล่านี้จะได้มาจาก 2 แหล่งใหญ่ ๆ คือ แหล่งเงินทุนจากการกู้ยืมและจากส่วนของผู้ถือหุ้น สำหรับการระดมเงินทุนจากการกู้ยืมซึ่งเป็นแหล่งที่ใหญ่สำคัญที่สุดนิยมกระทำกันโดยมีตั๋วสัญญาใช้เงินเป็นเครื่องมือสำคัญในการระดมเงินทุน ในด้านการใช้เงินทุน แหล่งใช้ไปที่ใหญ่และสำคัญที่สุดของกิจการคือ การให้กู้ยืม การให้กู้ยืมนี้กระทำได้ในขอบเขตที่ได้รับอนุญาตจากกระทรวงการคลังซึ่งจะออกมาในรูปแบบใดก็ได้แต่ที่กระทำกันมาก คือการรับซื้อลดเช็ค การให้บริการเช่าซื้อรถยนต์ การให้กู้ยืมเพื่อซื้อหลักทรัพย์ การให้กู้ยืมระยะสั้น ฯลฯ ในด้านความสัมพันธ์ของแหล่งที่มาและใช้ไปของเงินทุนของบริษัทเงินทุนและหรือหลักทรัพย์ บริษัทขนาดใหญ่จะมีการใช้หนี้สินหมุนเวียนส่วนใหญ่ในสินทรัพย์หมุนเวียน ใช้หนี้สินหมุนเวียนบางส่วน หนี้สินระยะยาวทั้งหมดและส่วนของผู้ถือหุ้นบางส่วนในสินทรัพย์ระยะยาว และใช้ส่วนของผู้ถือหุ้นบางส่วนในสินทรัพย์ประจำ บริษัทขนาดกลางมีการใช้หนี้สินหมุนเวียนทั้งหมดและหนี้สินระยะยาวบางส่วนในสินทรัพย์หมุนเวียน ใช้หนี้สินระยะยาวบางส่วนและส่วนของผู้ถือหุ้นบางส่วนในสินทรัพย์ระยะยาว และใช้ส่วนของผู้ถือหุ้นบางส่วนในสินทรัพย์ระยะยาวและสินทรัพย์ประจำ ซึ่งหมายความว่าบริษัทขนากลางมีแหล่งที่มาและใช้ไปของเงินทุนสอดคล้องกับการบริหารเงินทุนที่ดีกว่าขนาดอื่น ๆ ในขณะที่ขนาดใหญ่ แม้จะมีการบริหารเงินทุนที่ไม่สู้สอดคล้องกับอายุใช้งานของสินทรัพย์ แต่ก็ยังคงมีสภาพคล่องสูง และความเสี่ยงภัยในเกณฑ์ที่ยอมรับได้ ส่วนขนาดเล็กมีนโยบายปลอดภัยสูงมาก