ผลกระทบของปริมาณสารอินทรีย์ต่อคุณภาพน้ำแม่น้ำระยอง

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการศึกษาผลกระทบของปริมาณสารอินทรีย์ที่มีต่อคุณภาพน้ำแม่น้ำระยองโดยการวิเคราะห์ลักษณะสมบัติน้ำทิ้งจากโรงงานอุตสาหกรรม ที่อาจมีผลกระทบต่อแม่น้ำทั้งทางกายภาพและเคมี ผลที่ได้จากการวิเคราะห์และจากข้อมูลทุติยภูมิของคุณภาพน้ำแม่น้ำระยอง จำนวนประชากร การใช้พื้นที่ และอื่นๆ นี้ ได้นำมาใช้ในการศึกษาผลกระทบโดยอาศัยแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของ Streeter และ Phelps แสดงให้เห็นว่าในขณะที่แม่น้ำมีอัตราการไหลสูง (High Flow) ปานกลาง ( Intermediate Flow) และต่ำ (Low Flow) สัมประสิทธิ์การย่อยสลายสารอินทรีย์ (k1) และสัมประสิทธิ์การเติมออกซิเจนลงสู่แหล่งน้ำ (k2) มีค่าอยู่ระหว่าง 0.48 – 0.74, 0.46 – 1.08 วัน-1, 0.21 – 0.28, 0.19 – 0.43 วัน-1 และ 0.12, 0.43 – 0.95 วัน-1 ตามลำดับ ความเข้มข้นของปริมาณสารอินทรีย์สูงสุดที่แม่น้ำสามารถรับได้โดยยังคงรักษาปริมาณ DO ไม่ต่ำกว่า 4.00 ppm มีค่าอยู่ระหว่าง 12,502 – 22,312, 3,607 – 8,469 และ 314 – 483 กิโลกรัมต่อวัน และปริมาณ DO ไม่ต่ำกว่า 2.00 ppm มีค่าอยู่ระหว่าง 22,419 – 37,666 , 6,879 – 13,873 และ 448 – 702 กิโลกรัมต่อวัน ตามลำดับ นอกจากนี้ได้ทำการศึกษาเปรียบเทียบปริมาณของออกซิเจนที่ละลายน้ำที่ได้จากการคาดการณ์โดยแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ และนอกการตรวจวิเคราะห์คุณภาพน้ำ พบว่ามีค่าใกล้เคียงกัน ในขณะแม่น้ำมีอัตราการไหลสูง และปานกลาง ส่วนในขณะที่แม่น้ำมีอัตราการไหลต่ำจะให้ผลที่แตกต่างกัน จึงสามารถสรุปได้ว่าปริมาณสารอินทรีย์ที่ทิ้งลงสู่แม่น้ำย่อมก่อให้เกิดปัญหามลภาวะต่อแหล่งน้ำ หากไม่มีการจำกัดปริมาณของเสียให้อยู่ในปริมาณที่เหมาะสมโดยเฉพาะในขณะที่แม่น้ำมีอัตราการไหลต่ำ