Effect of surfactants on nifedipine release from pluronic F-127 gel

Abstract

การศึกษาผลของสารลดแรงตึงผิว 6 ชนิดต่อการปลดปล่อยไนเฟดิพีนจากเจลพลูโรนิคเอฟ – 127 ร้อยละ 35 โดยน้ำหนัก โดยใช้ เคสชารี – เชียนดิฟฟิวชันเซลล์ที่ดัดแปลงในช่วงเวลา 24 ชั่วโมง สารลดแรงตึงผิวที่ใช้คือ บริจ 35 ทวีน 80 โซเดียมลอริลซัลเฟต ไดออกทิลโซเดียมซัลโฟซักซิเนต เบนซาลโคเนียมคลอไรด์ และคลอเฮซิดีนไดอะซีเตด พบว่าการปลดปล่อยตัวยาออกจากตำรับทั้งที่มีและไม่มีสารลดแรงตึงผิวเป็นกลไกอันดับศูนย์ ตำรับที่มีร้อยละของการปลดปล่อยไนเฟดิพีนจากเจลพลูโรนิค - เอฟ 127 ที่ช่วงเวลา 24 ชั่วโมงที่สูงที่สุดคือ ตำรับที่มีเบนซาลโคเนียมคลอไรด์ ร้อยละ 5 โดยน้ำหนัก ขณะที่ตำรับซึ่งไม่มีสารลดแรงตึงผิว (ตำรับควบคุม) ปลดปล่อยเพียงร้อยละ 33.67 ค่าคงที่อัตราการปลดปล่อยตำรับที่ประกอบด้วยบริจ 35 ทวีน 80 และคลอเฮซิดินไดอะซิเตด ร้อยละ 1, 3และ 5 โดยน้ำหนักไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับตำรับควบคุม (P>0.01) ตำรับที่มีเบนซาลโคเนียมคลอไรด์ร้อยละ 5 โซเดียมลอริลซัลเฟต ร้อยละ 3 และ 5 และไดออกทิลโซเดียมซัลโฟซักซิเนต 5 มีค่าคงที่อัตราการปลดปล่อยแตกต่างจากตำรับควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.01) เมื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความเข้มข้นของสารลดแรงตึงผิวกับค่าคงที่อัตราการปลดปล่อย พบว่าการเพิ่มความเข้มข้นของโซเดียมลอริลซัลเฟต ไดออกทิลโซเดียมซัลโฟซักซิเนต และเบนชาลโคเนียมคลอไรด์ มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับค่าคงที่อัตราการปลดปล่อยของไนเฟดิพีน