ผลของการสอนอย่างมีแบบแผนต่อระดับความวิตกกังวลและความสามารถ ของบิดามารดาในการดูแลผู้ป่วยเด็กโรคไส้เลื่อนขาหนีบ ที่ได้รับการรักษาโดยการผ่าตัด

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยทดลองที่มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการสอนอย่างมีแบบแผนต่อระดับความวิตกกังวลและความสามารถของบิดามารดาในการดูแลผู้ป่วยเด็กโรคไส้เลื่อนขาหนีบที่ได้รับการรักษาโดยการผ่าตัด กลุ่มตัวอย่าง คือ บิดามารดาของผู้ป่วยเด็กที่พาบุตรมาผ่าตัดแบบไปกลับที่โรงพยาบาลเด็ก ได้ตัวอย่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมกลุ่มละ 15 ราย กลุ่มควบคุมได้รับการสอนตามปกติ กลุ่มทดลองได้รับการสอนอย่างมีแบบแผนจากผู้วิจัย เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลคือ แบบวัดความวิตกกังวลและแบบวัดความสามารถในการดูแลผู้ป่วยเด็กโรคไส้เลื่อนขาหนีบที่ได้รับการรักษาโดยการผ่าตัดหาความเที่ยงของแบบวัดความวิตกกังวลด้วยวิธีของ Cronbach ได้ค่าความเที่ยง .925 วิเคราะห์ข้อมูลด้วย สถิติ t-test ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. ระดับความวิตกกังวลและความสามารถของบิดามารดาในการดูแลผู้ป่วยเด็กโรคไส้เลื่อนขาหนีบที่ได้การรักษาโดยการผ่าดัดกลุ่มที่ได้รับการสอนอย่างมีแบบแผนหลังการทดลองแตกต่างกับก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .01 โดยระดับความวิตกกังวลลดต่ำลง ส่วนความสามารถในการดูแลสูงขึ้น 2. ระดับความวิตกกังวลและความสามารถของบิดามารดาในการดูแลผู้ป่วยเด็กโรคไส้เลื่อนขาหนีบที่ได้รับการรักษาโดยการผ่าตัดหลังการทดลองกลุ่มที่ได้รับการสอนตามปกติแตกต่างกับก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ระดับ .01 โดยระดับความวิตกกังวลลดต่ำลง ส่วนความสามารถในการดูแลสูงขึ้น 3. ระดับความวิตกกังวลและความสามารถของบิดามารดาในการดูแลผู้ป่วยเด็กโรคไส้เลื่อนขาหนีบที่ได้รับการรักษาโดยการผ่าตัด หลังการทดลองกลุ่มที่ได้รับการสอนอย่างมีแบบแผนแตกต่างกับกลุ่มที่ได้รับการสอนตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยกลุ่มที่ได้รับการสอนอย่างมีแบบแผนมีระดับความวิตกกังวลน้อยกว่าและมีความสามารถในการดูแลสูงกว่ากลุ่มที่ได้รับการสอนตามปกติ การทดลองครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการสอนอย่างมีแบบแผนช่วยลดความวิตกกังวลและช่วยเพิ่มความสามารถใน การดูแลของบิดามารดาผู้ป่วยเด็กโรคไส้เลื่อนขาหนีบที่ได้รับการรักษาโดยการผ่าตัดได้อย่างมีประสิทธิภาพ