รูปแบบการสอนเพื่อพัฒนาความสามารถในการวินิจฉัยการพยาบาล ที่เน้นการคิดอย่างมีวิจารณญาณสำหรับนักศึกษาพยาบาล

Abstract

การวิจัยเชิงทดลองครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการวินิจฉัยการพยาบาล ของนักศึกษาพยาบาลก่อนและหลังการสอนด้วยรูปแบบการสอนเพื่อพัฒนาความสามารถในการวินิจฉัย การพยาบาลที่เน้นการคิดอย่างมีวิจารณญาณ และเปรียบเทียบความสามารถในการวินิจฉัยการพยาบาลของนักศึกษาพยาบาลในกลุ่มทดลองกับกลุ่มควบคุม ซึ่งได้รับการสอนโดยวิธีปกติ กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้ ได้แก่ นักศึกษาพยาบาลศาสตร์ ชั้นปีที่ 3 วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สวรรค์ประชารักษ์ จำนวน 38 คน ซึ่ง จัดเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมกลุ่มละ 19 คน ด้วยการสุ่มแบบแบ่งชั้น กลุ่มทดลองได้รับการสอนตามรูป แบบการสอนที่สร้างขึ้น ซึ่งประกอบด้วยกิจกรรมการสอน 3 ขั้นตอนคือ ขั้นเสนอสถานการณ์ ปัญหา ขั้นฝึกการคิด และขั้นเสนอและประเมินผลการคิด เครื่องมือที่ใช้วิจัย ได้แก่ แผนการสอนตามรูปแบบการสอนเพื่อพัฒนา ความสามารถในการวินิจฉัยการพยาบาลที่เน้นการคิดอย่างมิวิจารณญาณ และแบบทดสอบอัตนัยประยุกต์วัดความสามารถในการวินิจฉัยการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นและตรวจสอนคุณภาพแล้ว สถิติที่ ใช้ในการวิเคราะห์ ข้อมูลคือสถิติทดสอบที และวิเคราะห์ ความแปรปรวนสองทาง ผลการศึกษาในครั้งนี้สรุปได้ว่า 1. ความสามารถในการวินิจฉัยการพยาบาลในแต่ละขั้นตอนคือความสามารถในการจับประเด็น ปัญหา การเลือกรับข้อมูลพื้นฐาน การตีความหมายข้อมูล การสรุปประเด็นปัญหาและการกำหนดข้อวินิจฉัย การพยาบาล และรวมทุกขั้นตอนของกระบวนการวินิจฉัยการพยาบาลของนักศึกษาพยาบาลในกลุ่มทดลองภาย หลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. ความสามารถในการวินิจฉัยการพยาบาลในแต่ละขั้นตอนและรวมทุกขั้นตอนของนักศึกษา พยาบาลภายหลังการทดลอง ในกลุ่มทดลองสูงกว่านักศึกษาพยาบาลในกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ระดับ .05 3. ความสามารถในการวินิจฉัยการพยาบาลขั้นการจับประเด็นปัญหาและขั้นการตีความหมายข้อ มูลไม่มีความสัมพันธ์กับวิธีการสอน แต่มีความสัมพันธ์กับคะแนนเฉลี่ยสะสมของนักศึกษาพยาบาลในขณะที่ ความสามารถในขั้นการเลือกรับข้อมูลพื้นฐานและขั้นการสรุปประเด็นปัญหามีความสัมพันธ์กับวิธีการ สอนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แต่ไม่มีความสัมพันธ์กับคะแนนเฉลี่ยสะสมของนักศึกษาพยาบาล ส่วนความสามารถในขั้นการกำหนดข้อวินิจฉัยการพยาบาล ไม่มีความสัมพันธ์ทั้งวิธีการสอนและคะแนนเฉลี่ย สะสมของนักศึกษาพยาบาล ผลการศึกษาครั้งนี้เป็นไปตามสมมติฐานการวิจัยที่ตั้งไว และสรุปได้ว่า รูปแบบการสอนที่สร้างขึ้น สามารถนำไปใช้เพื่อพัฒนาความสามารถในการวินิจฉัยการพยาบาลของนักศึกษาพยาบาลได้