การจัดบริการแนะแนวอาชีพในมหาวิทยาลัยของรัฐ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันของการจัดบริการแนะแนวอาชีพในมหาวิทยาลัยของรัฐ ศึกษาและเปรียบเทียบความคิดเห็นผู้บริหารมหาวิทยาลัยของรัฐกับนิสิตนักศึกษาเกี่ยวกับการจัดบริการแนะแนวอาชีพในมหาวิทยาลัยของรัฐ ศึกษาเกณฑ์และวิธีการรับนิสิตนักศึกษาหลังจากสำเร็จการศึกษาไปประกอบอาชีพของผู้บริหารหน่วยงานภาคเอกชน วิเคราะห์การดำเนินงานและเสนอแนะแนวทางในการพัฒนาการจัดบริการแนะแนวอาชีพในมหาวิทยาลัยของรัฐ ผลการวิจัยพบว่า 1. วัตถุประสงค์ของการจัดบริการแนะแนวอาชีพของมหาวิทยาลัย คือ เผยแพร่ข้อมูลด้านความต้องการและความผันแปรของตลาดแรงงาน เพื่อเป็นประโยชน์ต่อการวางแผนและพัฒนาการศึกษาและการประกอบอาชีพ ตลอดจนเป็นสื่อกลางของหน่วยงานต่าง ๆ ในการจ้างงานนิสิตนักศึกษาและบัณฑิตโดยได้จัดบริการ 4 ประเภทใหญ่ไว้บริการแก่นิสิตนักศึกษาและบัณฑิตที่กำลังจะออกไปประกอบอาชีพดังนี้ คือบริการให้คำปรึกษา บริการทดสอบเชิงจิตวิทยา บริการห้องสมุดอาชีพ และบริการจัดหางาน ซึ่งงานบริการเหล่านี้มีหัวหน้าแผนกบริการและสวัสดิการหรือหัวหน้างานแนะแนวการศึกษาและอาชีพ เป็นผู้บังคับบัญชาและรับผิดชอบโดยตรง สังกัดกองกิจการนิสิตนักศึกษา โดยได้จัดอาคารสถานที่และอุปกรณ์สำหรับบริการไว้ในอาคารกองกิจการนิสิตนักศึกษาและอาคารของหน่วยงานอื่นในมหาวิทยาลัย 2. นิสิตนักศึกษาส่วนใหญ่รับทราบเกี่ยวกับการจัดบริการแนะแนวอาชีพจากการประชาสัมพันธ์ของมหาวิทยาลัย แต่ไม่ใช้บริการเพราะไม่มีปัญหาจำเป็นที่จะต้องใช้บริการ สำหรับนิสิตนักศึกษาบางส่วนที่ใช้บริการ เพราะต้องการทราบข้อมูลด้านการศึกษาและอาชีพ และเห็นประโยชน์ด้านการวางแผนการศึกษาและการประกอบอาชีพ บริการที่ใช้กันมากที่สุดมี 3 ประเภท ได้แก่ บริการแนะแนวการศึกษาและอาชีพ เกี่ยวกับการศึกษาต่อในประเทศและต่างประเทศบริการห้องสมุดอาชีพเกี่ยวกับข้อมูลการศึกษาและทุนการศึกษาต่อในประเทศและต่างประเทศ และบริการจัดหางาน 3. ผู้บริหารมหาวิทยาลัยของรัฐกับนิสิตนักศึกษา มีความคิดเห็นเกี่ยวกับการจัดบริการแนะแนวอาชีพแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ในเรื่องการจัดสถานที่และการจัดบุคลากรมีความรู้ความสามารถด้านแนะแนวไว้บริการ และที่ระดับ .01 ในเรื่องมหาวิทยาลัยได้กำหนดวัตถุประสงค์ และนโยบายการจัดบริการแนะแนวอาชีพไว้อย่างชัดเจน 4. ผู้บริหารหน่วยงานภาคเอกชน ได้กำหนดวิธีการรับนิสิตนักศึกษาหลังจากสำเร็จการศึกษาไปประกอบอาชีพ โดยคัดเลือกด้วยวิธีการสอบข้อเขียนเพื่อพิจารณาถึงความรู้และความเข้าใจต่อเหตุการณ์บ้านเมือง การสอบสัมภาษณ์เพื่อพิจารณาถึงความรู้และความเข้าใจต่อหน้าที่การงานในตำแหน่งที่สมัครการสอบข้อเขียนวิชาเฉพาะเพื่อพิจารณาความถนัดและความสามารถเฉพาะด้าน และพิจารณาจากเกณฑ์การคัดเลือกที่กำหนดไว้ได้แก่ คุณวุฒิการศึกษา เพศ อายุ ประสบการณ์ บุคลิกภาพ และอื่น ๆ เช่น สุขภาพ ความรู้ความสามารถพิเศษ เป็นต้น 5. ในกรพัฒนาการจัดบริการแนะแนวอาชีพในมหาวิทยาลัยของรัฐควรได้รับการสนับสนุนด้านงบประมาณ บุคลากร และอาคารสถานที่ ตลอดจนการจัดให้มีการติดตามผลความต้องการแรงงานของหน่วยงานภาคเอกชน และการมีงานทำของผู้สำเร็จการศึกษาเพื่อนำมาเป็นแนวทางในการปรับปรุงการเรียนการสอนรายวิชาบังคับและรายวิชาเลือกของหลักสูตร ให้เสริมสร้างนิสิตนักศึกษามีความกระตือรือร้น ที่จะรับรู้และเรียนรู้วิทยาการใหม่ ๆ รู้จักวิเคราะห์สิ่งต่าง ๆ รู้จักค้นคว้า และมีความสนใจเสริมสร้างความรู้ความสามารถพิเศษแก่ตนเองเพื่อเป็นบัณฑิตที่มีคุณภาพ