ผลของการให้สุขภาพจิตศึกษาแบบกลุ่มแก่ญาติผู้ป่วยจิตเภท ต่อความวิตกกังวล

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาผลของการให้สุขภาพจิตศึกษาแบบกลุ่มแก่ญาติผู้ป่วยจิตเภทต่อความวิตกกังวล ศึกษาเปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงของระดับความวิตกกังวลก่อนและหลังการให้สุขภาพจิตศึกษาแบบกลุ่ม โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงทดลอง กลุ่มตัวอย่างเป็นญาติผู้ป่วยจิตเภทที่เคยรับการรักษาในแผนกผู้ป่วยในโรงพยาบาลศรีธัญญา ในระหว่างวันที่ 1 มกราคม 2534 ถึงวันที่ 30 มิถุนายน 2534 จำนวน 50 ราย การคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างประชากรออกเป็น 2 กลุ่ม โดยการสุ่ม คือ กลุ่มทดลอง ซึ่งได้รับการให้สุขภาพจิตศึกษาแบบกลุ่มจากผู้วิจัย และกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้เข้ากลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ประกอบด้วยแบบวัดความวิตกกังวลโดยใช้แบบทดสอบความวิตกกังวล ของสไปล์เบอร์เจอร์ (Spielberger) มีชื่อว่า The State Trait Anxiety Inventoly (STAI) แบบสเตรทและแบบเทรท ข้อมูลที่ได้นำมาวิเคราะห์โดยการหาค่าเฉลี่ย ความเบี่ยงเบนมาตรฐาน เปรียบเทียบความแตกต่างความวิตกกังวลของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม โดยใช้ paired t – test และ unpaired t – test ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1.ญาติผู้ป่วยจิตเภทที่ได้รับสุขภาพจิตศึกษามีความวิตกกังวลแบบ สเตท ลดลงโดยที่กลุ่มทดลองมีคะแนนความวิตกกังวลลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และกลุ่มควบคุมมีคะแนนความวิตกกังวลลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 แต่เมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มพบว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมนัยสำคัญ ที่ระดับ 0.05 2. ญาติผู้ป่วยจิตเภทที่ได้รับสุขภาพจิตศึกษามีความวิตกกังวลแบบเทรทลดลง แตกต่างจากกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.01