ผลของโปรแกรมการจูงใจเพื่อการป้องกันการเกิดแผลเบาหวานที่เท้าต่อพฤติกรรมการดูแลเท้าของผู้สูงอายุโรคเบาหวานที่มีภาวะเส้นประสาทส่วนปลายเสื่อม

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการจูงใจเพื่อการป้องกันการเกิดแผลเบาหวานที่เท้าต่อพฤติกรรมการดูแลเท้าของผู้สูงอายุโรคเบาหวานที่มีภาวะเส้นประสาทส่วนปลายเสื่อม โดยใช้ทฤษฎีการจูงใจเพื่อการป้องกันโรคของ Rogers (1983) กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้สูงอายุโรคเบาหวานที่มีภาวะเส้นประสาทส่วนปลายเสื่อมจำนวน 40 คน ที่เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ จังหวัดชลบุรี แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 20 คนและกลุ่มควบคุม 20 คน จับคู่ในด้าน เพศ อายุ ระดับการศึกษา การได้รับความรู้เรื่องการดูแลเท้า และระดับความเสี่ยงต่อการเกิดแผลที่เท้า ซึ่งกลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการจูงใจเพื่อการป้องกันการเกิดแผลเบาหวานที่เท้า ประกอบด้วยกิจกรรมรายกลุ่ม 4 ครั้ง และรายบุคคล 2 ครั้ง รวม 6 ครั้ง ห่างกันครั้งละ 1 สัปดาห์ และกลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ โปรแกรมการจูงใจเพื่อการป้องกันการเกิดแผลเบาหวานที่เท้า เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์พฤติกรรมการดูแลเท้าของผู้สูงอายุโรคเบาหวาน ผ่านการตรวจสอบโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 5 คน ได้ค่าความตรงตามเนื้อหาเท่ากับ .82 และค่าความเที่ยงเท่ากับ .76 วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบที ผลการวิจัยสรุปได้ ดังนี้ 1. พฤติกรรมการดูแลเท้าของผู้สูงอายุโรคเบาหวานที่มีภาวะเส้นประสาทส่วนปลายเสื่อม หลังได้รับโปรแกรมการจูงใจเพื่อการป้องกันการเกิดแผลเบาหวานที่เท้าสูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรมการจูงใจเพื่อการป้องกันการเกิดแผลเบาหวานที่เท้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2. พฤติกรรมการดูแลเท้าของผู้สูงอายุโรคเบาหวานที่มีภาวะเส้นประสาทส่วนปลายเสื่อม ของกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการจูงใจเพื่อการป้องกันการเกิดแผลเบาหวานที่เท้าสูงกว่ากลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01