จรรยาบรรณสำหรับอาจารย์ในวิทยาลัยครูตามความคิดเห็นของผู้บริหาร และอาจารย์ในวิทยาลัยครูกลุ่มภาคเหนือ

Abstract

วัตถุประสงค์ในการวิจัยครั้งนี้ เพื่อศึกษาความคิดเห็นของผู้บริหารและอาจารย์วิทยาลับครูในกลุ่มภาคเหนือ เกี่ยวกับพฤติกรรมที่ควรกำหนดเป็นจรรยาบรรณของอาจารย์วิทยาลัยครู และเพื่อศึกษาความคิดเห็นของผู้ทรงคุณวุฒิเกี่ยวกับความถูกต้อง ความเหมาะสม และความเป็นไปได้ของจรรยาบรรณที่เป็นข้อสรุปจากความคิดเห็นของผู้บริหารและอาจารย์ในกลุ่มวิทยาลัยครูภาคเหนือ กลุ่มตัวอย่างสำหรับการวิจัยครั้งนี้ ประกอบด้วยผู้บริหารและอาจารย์ในวิทยาลัยครูกลุ่มภาคเหนือ จำนวน 285 คน ซึ่งได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น และการสุ่มอย่างง่ายและผู้ทรงคุณวุฒิ 13 คน เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับพฤติกรรมที่ควรกำหนดเป็นจรรยาบรรณของอาจารย์วิทยาลัยครู ประกอบด้วย 5 หมวดพฤติกรรม และแบบประเมินความคิดเห็นของผู้ทรงคุณวุฒิเกี่ยวกับความถูกต้อง ความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของข้อสรุป ใช้การหาค่าร้อยละ ค่ามัชฌิมเลขคณิตและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า ผู้บริหารและอาจารย์มีความคิดเห็นว่าพฤติกรรมที่ควรกำหนดเป็นจรรยาบรรณของอาจารย์วิทยาลัยครูเห็นด้วยมากที่สุด 33 ข้อ โดยแยกในแต่ละหมวดมีดังนี้ คือ 1. หมวดอุดมการณ์ของอาจารย์ ได้แก่ อาจารย์พึงประพฤติปฏิบัติตนตามหน้าที่ครูด้วยใจศรัทธาในอาชีพครู พึงสำนึกในความเป็นครูของครู ดำรงไว้ซึ่งเกียรติของสถาบันฝึกหัดครู พึงยึดมั่นในชาติศาสนาและจงรักภักดีต่อสถาบันกษัตริย์ พึงรักษาความซื่อสัตย์อันได้แก่ซื่อสัตย์ต่อตนเอง ต่อราชการ และต่อประชาชน พึงปฏิบัติตนเป็นผู้เสียสละเพื่อประโยชน์ทางราชการและสังคมส่วนรวมของประเทศ และพึงรักษาสุขภาพพลานามัยทั้งทางกายและจิตใจให้สมบูรณ์และแข็งแรงอยู่เสมอ 2. หมวดการประพฤติปฏิบัติของอาจารย์ต่อวิชาชีพ ได้แก่ อาจารย์พึงศึกษาค้นคว้าเพิ่มเติมให้เป็นผู้มีความรู้กว้างขวางทันต่อเหตุการณ์อยู่เสมอ พึงมีความรู้ในวิชาครูอันได้แก่ กลวิธีสอนจิตวิทยาในการสอน การเลือกและการใช้สื่อการเรียนการสอน การนำเทคนิคและวิธีการสอนรวมทั้งวิธีการใหม่ๆ เข้ามาใช้ในการประกอบวิชาชีพครู พึงเสริมสร้างทักษะในวิชาชีพของตนอยู่เสมอ พึงมีความซื่อสัตย์สุจริตต่อวิชาชีพของตน พึงรักษาศักดิ์ศรีและเกียรติศักดิ์แห่งวิชาชีพครู โดยสำนึกอยู่เสมอว่าตนเป็นครูของครู พึงยกย่องให้เกียรติเคารพในศักดิ์ศรีของผู้ประกอบอาชีพครูด้วยกัน พึงประพฤติปฏิบัติสิ่งที่เกี่ยวกับหน้าที่ของวิชาชีพครูโดยใช้ความคิดไตร่ตรองอย่างรอบคอบ ไม่ประมาทเลินเล่ออันจะทำให้วิชาชีพของตนเสื่อมลง และพึงมีพื้นฐานความรู้ในวิชาที่ตนสอนเป็นอย่างดี 3.หมวดการประพฤติปฏิบัติของอาจารย์ต่อศิษย์ ได้แก่ อาจารย์พึงกระตุ้นให้ศิษย์ใฝ่หาความรู้อยู่เสมอ พึงฝึกและหาวิธีสนับสนุนให้ศิษย์มีระเบียบวินัยในตนเอง พึงแสวงหาวิธีการที่จะฝึกอบรมสั่งสอนศิษย์ให้เป็นครูที่ดีมีความสำนึกและมีความศรัทธาในวิชาชีพครู พึงกระตุ้นให้ศิษย์มีความสำนักในสิทธิของตนและของผู้อื่น พึงฝึกให้ศิษย์มีความสามารถในการทำงานเป็นหมู่คณะ รู้จักวิพากษ์วิจารณ์ อดทนต่อการวิจารณ์และยอมรับฟังเหตุผลของผู้อื่น พึงอธิบายความรู้โดยไม่ปิดบังอำพรางหรือบิดเบือนเนื้อหาสาระที่ตนสอนอยู่ พึงแสวงหาวิธีการสอนแบบใหม่ๆ และใช้กลวิธีสอนให้ศิษย์เกิดความรู้ความเข้าใจในการที่จะนำไปใช้เป็นแบบอย่างการสอนที่ดีได้ ถึงประพฤติปฏิบัติตนให้เป็นผู้สมควรแก่การยกย่องและเป็นแบบอย่างที่ดีของศิษย์ และพึงปฏิบัติตนต่อศิษย์โดยไม่เลือกเชื้อชาติ ศาสนา ครอบครัว ฐานะ และวัย 4. หมวดการประพฤติปฏิบัติของอาจารย์ต่อสังคม ได้แก่ อาจารย์จะต้องไม่รับสินจ้างรางวัลหรือสิ่งของต่างๆ อันจะนำมาซึ่งการตัดสินใจที่ไม่ยุติธรรมและพึงประพฤติปฏิบัติตนเป็นแบบอย่างที่ดีต่อชุมชน 5. หมวดการประพฤติปฏิบัติของอาจารย์ในด้านการทำงาน ได้แก่ อาจารย์พึงปฏิบัติตนให้ตรงต่อเวลาอยู่เสมอ พึงรวบรวมวิชาการและประสบการณ์ใหม่ๆ แล้วนำมาใช้ปรับปรุงกระบวนการเรียนการสอนและการทำงานให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น พึงรักษาเกียรติศักดิ์ ชื่อเสียงของตนเองโดยไม่กระทำการอันได้ชื่อว่าประพฤติชั่ว พึงเอาใจใส่และตรวจสอบความเรียบร้อยของงานที่ตนทำเพื่อป้องกันมิให้เกิดความเสียหายในส่วนรวม พึงมีความรู้วิชาการและมีส่วนร่วมในการแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับหลักสูตร การสอน และการบริหารการศึกษาของวิทยาลัยครูที่ตนสังกัดอยู่ และพึงมีวาจาสุภาษิตเช่น คำพูดจริง คำพูดสมานสามัคคี คำพูดไพเราะและคำพูดที่มีประโยชน์ต่อการปฏิบัติงานในหน้าที่ ผู้ทรงคุณวุฒิได้ประเมินพฤติกรรมที่ควรกำหนดเป็นจรรยาบรรณอาจารย์วิทยาลัยครูในด้านความถูกต้อง ความเหมาะสม และความเป็นไปได้ในแต่ละหมวดพฤติกรรม และหมวดพฤติกรรมที่มีความเหมาะสมมากที่สุด มี 2 หมวดคือ หมวดการประพฤติปฏิบัติของอาจารย์ในด้านการทำงาน กับหมวดการประพฤติปฏิบัติของอาจารย์ต่อศิษย์