ผลของการเรียนรู้คำบรรยาย และเทคนิคการจดคำบรรยายที่มีต่อความสามารถ ในการระลึกตามตัวแนะและความเข้าใจของนิสิตปริญญาตรี

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มุ่งศึกษาผลของการเรียรู้คำบรรยายและเทคนิคการจดคำบรรยายที่มีต่อความสามารถในการระลึกตามตัวแนะและความเข้าใจ โดยการเปรียบเทียบการเรียนรู้คำบรรยาย 3 ประเภท ได้แก่ การจดคำบรรยายโดยไม่ทบทวน การจดคำบรรยายและทบทวน และการไม่ได้ฟังคำบรรยายแต่ทบทวนจากสมุดจดคำบรรยายของผู้อื่น และเปรียบเทียบเทคนิคการจดคำบรรยาย 2 วิธี ได้แก่ แบบเดิมและแบบเป็นรายข้อ กลุ่มตัวอย่างเป็นนิสิตปริญญาตรี คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่ลงทะเบียนเรียนวิชาจิตวิทยาสำหรับครู ประจำภาคปลาย ปีการศึกษา 2534 จำนวน 210 คน ซึ่งจำแนกออกเป็น 6 กลุ่มๆ ละ 35 คน ด้วยวิธีสุ่มแบบง่าย (Simple random sampling) สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ การวิเคราะห์ความแปรปรวนสามทาง แบบวัดซ้ำ 1 ตัวแปร (Three-way Analysis of Variance-Repeated measures on one factor) และการเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างค่าเฉลี่ยด้วยวิธีการของตูกี (Tukey's HSD Test) ผลการวิจัยพบว่า 1. กลุ่มที่จดคำบรรยายและทบทวน มีคะแนนความสามารถในการระลึกตามตัวแนะสูงกว่ากลุ่มที่จดคำบรรยายโดยไม่ทบทวน และกลุ่มที่ไม่ได้ฟังคำบรรยายแต่ทบทวนจากสมุดจดคำบรรยายของผู้อื่น 2. กลุ่มที่จดคำบรรยายโดยไม่ทบทวน มีคะแนนความสามารถในการระลึกตามตัวแนะสูงกว่ากลุ่มที่ไม่ได้ฟังคำบรรยายแต่ทบทวนจากสมุดจดคำบรรยายของผู้อื่น 3. กลุ่มที่จดคำบรรยายโดยไม่ทบทวน มีคะแนนความเข้าใจสูงกว่ากลุ่มที่จดคำบรรยายและทบทวน และกลุ่มที่ไม่ได้ฟังคำบรรยายแต่ทบทวนจากสมุดจดคำบรรยายของผู้อื่น 4. กลุ่มที่จดคำบรรยายแบบเป็นรายข้อ มีคะแนนความสามารถในการระลึกตามตัวแนะสูงกว่ากลุ่มที่จดคำบรรยายแบบเดิม 5. กลุ่มที่จดคำบรรยายแบบเป็นรายข้อและกลุ่มที่จดคำบรรยายแบบเดิมมีคะแนนความเข้าใจไม่แตกต่างกัน 6. ปฏิสัมพันธ์ระหว่างประเภทของการเรียนรู้คำบรรยายและเทคนิคการจดคำบรรยายไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ