กฤตกรรมกลุ่มและรายบุคคลของนักศึกษาที่มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์สูงและต่ำ

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาว่า นักศึกษาที่มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์สูงและต่ำเมื่อทำงานเป็นกลุ่มและรายบุคคลจะมีกฤติกรรมแตกต่างกันหรือไม่ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพายัพ จำนวน 120 คน จำแนกเป็นกลุ่มแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์สูงจำนวน 60 คน และกลุ่มแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ต่ำจำนวน 60 คน สุ่มตัวอย่างจากนักศึกษาทั้ง 2 กลุ่มเข้ารับการทดลอง เพื่อวัดตัวแปรตามเป็น 2 สภาพการณ์ คือ สภาพการณ์กลุ่มและรายบุคคล สภาพการณ์กลุ่มมี 10 กลุ่มๆ ละ 3 คน และรายบุคคลจำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยแบบวัดแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ใช้วัดตัวแปรอิสระ และกิจกรรมการสำรวจอวกาศ (NASA) เป็นเครื่องมือที่ใช้วัดตัวแปรตาม การวิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบ 2 ทาง ผลการวิจัยพบว่า 1. นักศึกษาที่มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์สูงและนักศึกษาที่มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ต่ำ เมื่อทำงานเป็นกลุ่มจะมีกฤตกรรมสูงกว่าเมื่อทำงานเป็นรายบุคคล 2. ความแตกต่างระหว่างกฤตกรรมกลุ่มและรายบุคคลในกลุ่มนักศึกษาที่มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ต่ำไม่สูงกว่ากลุ่มนักศึกษาที่มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์สูง