การศึกษาศักยภาพการท่องเที่ยวของจังหวัดขอนแก่น

Abstract

การศึกษาศักยภาพการท่องเที่ยวของจังหวัดขอนแก่น มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาศักยภาพการท่องเที่ยวของจังหวัดขอนแก่น และเปรียบเทียบศักยภาพด้านองค์ประกอบทางการท่องเที่ยว โดยจำแนกตามเพศและอายุ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวในจังหวัดขอนแก่นจำนวน 400 คน ในแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติ วัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ และสนามกีฬา ได้แก่ อุทยานแห่งชาติภูเก้า-ภูพานคำ อุทยานแห่งชาติภูเวียง อุทยานแห่งชาติภูผาม่าน อุทยานแห่งชาติน้ำพอง เขื่อนอุบลรัตน์ หมู่บ้านเต่า หมู่บ้านงูจงอาง วัดหนองแวง สวนสัตว์เขาสวนกวาง และสนามกีฬากลางมหาวิทยาลัยขอนแก่น โดยเลือก แบบบังเอิญเป็นเพศชาย จำนวน 202 คน เพศหญิงจำนวน 198 คน ผู้ตอบแบบสอบส่วนใหญ่ มีอายุระหว่าง 15 - 25 ปี เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล เป็นแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ในการวิเคราะห์ข้อมูลแบบสอบถามศักยภาพการท่องเที่ยวของจังหวัดขอนแก่น โดยการแจกแจงความถี่ หาค่าเฉลี่ย ร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การเปรียบเทียบ ความแตกต่างระหว่างเพศโดยใช้ค่าที (t-test) และการเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างอายุ โดยใช้ค่าเอฟ (F-test) ผลการวิจัย 1. การศึกษาศักยภาพการท่องเที่ยวของจังหวัดขอนแก่น ตามองค์ประกอบการท่องเที่ยวอยู่ในระดับมาก ได้แก่ แหล่งท่องเที่ยว แหล่งพักผ่อนหย่อนใจ การคมนาคม ธุรกิจอาหารและเครื่องดื่ม ธุรกิจของที่ระลึก และธุรกิจที่พักแรม อยู่ในระดับปานกลาง ได้แก่ การผจญภัยและนันทนาการกลางแจ้ง การบริการทางการท่องเที่ยว และการจัดกิจกรรม 2. ผลการเปรียบเทียบความแตกต่างขององค์ประกอบการท่องเที่ยวของจังหวัดขอนแก่นที่มีเพศแตกต่างกัน พบว่า ด้านแหล่งท่องเที่ยว มีความคิดเห็นแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 3. ผลการเปรียบเทียบความแตกต่างขององค์ประกอบการท่องเที่ยวของจังหวัดขอนแก่นที่มีช่วงอายุแตกต่างกัน พบว่าด้านแหล่งท่องเที่ยว แหล่งพักผ่อนหย่อนใจ การผจญภัยและนันทนาการกลางแจ้ง การบริการทางการท่องเที่ยว ธุรกิจอาหารและเครื่องดื่ม ธุรกิจของที่ระลึก ธุรกิจที่พักแรม และการจัดกิจกรรม มีความคิดเห็นแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05