ท้องถิ่นอยุธยาในประวัติศาสตร์นิพนธ์ไทย พ.ศ. 2520-2547

Abstract

ศึกษาการปรากฏของ ท้องถิ่นอยุธยา ในงานประวัติศาสตร์นิพนธ์ไทย พ.ศ. 2520-2547 โดยเริ่มจากการสำรวจ รวบรวม สถานภาพการศึกษาประวัติศาสตร์อยุธยา หลังจากนั้นจะเป็นการวิเคราะห์งานประวัติศาสตร์นิพนธ์เหล่านั้น ซึ่งอธิบายเกี่ยวกับ ท้องถิ่นอยุธยา ที่ปรากฎอยู่ในประวัติศาสตร์นิพนธ์ไทยระหว่าง พ.ศ. 2520-2547รวมทั้งศึกษาบริบทและปัจจัยที่ผลักดันให้เกิดการศึกษาท้องถิ่นอยุธยาในประวัติศาสตร์นิพนธ์ไทย ผลการศึกษาพบว่า ท้องถิ่นอยุธยาที่ปรากฏในงานประวัติศาสตร์นิพนธ์ไทย พ.ศ. 2520-2547 แบ่งเป็น 3 ระยะ ระยะแรก ความตื่นตัวของกระแสสังคมนิยมในช่วง พ.ศ. 2516-2519 ส่งผลต่อแนวคิดในการศึกษาประวัติศาสตร์ช่วงทศวรรษ 2520 จากการเน้นศูนย์กลางที่สถาบันกษัตริย์และชนชั้นปกครอง เริ่มมาให้ความสนใจกับชนชั้นใต้ปกครอง ซึ่งเป็นคนท้องถิ่นสว่นใหญ่ในสมัยอยุธยา ระยะที่สอง การจัดทำโครงการอุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยาโดยกรมศิลปากรในช่วงทศวรรษที่ 2530 อันนำไปสู่การขึ้นทะเบียนอุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยาเป็นมรดกโลกเมื่อ พ.ศ. 2534 ส่งผลต่อการขยายการศึกษาประวัติศาสตร์อยุธยาที่กว้างขวาง ทำให้ท้องถิ่นอยุธยาในประวัติศาสตร์นิพนธ์ไทย มีประเด็นที่หลากหลายมากขึ้น ถือเป็นช่วงการเติบโตของการศึกษาท้องถิ่นอยุธยา ระยะที่สาม การพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและธุรกิจบริการของพระนครศรีอยุธยา รวมถึงการจัดตั้งสถาบันด้านอยุธยาศึกษาในช่วงทศวรรษ 2540 ส่งผลต่อการศึกษาประวัติศาสตร์อยุธยาที่เกี่ยวข้องกับท้องถิ่นและการท่องเที่ยว ประเด็นท้องถิ่นอยุธยาในประวัติศาสตร์นิพนธ์ไทย มีความหลากหลายและซับซ้อนมากขึ้น มีการสร้างประเด็นใหม่ๆ ที่เกี่ยวกับการศึกษาท้องถิ่นอยุธยา นอกจากนี้ยังเกิดการขยายการศึกษาเกี่ยวกับท้องถิ่นอยุธยาสู่นักวิชาการท้องถิ่นอย่างกว้างขวาง