พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ.2542 : ศึกษากรณีการกำหนดให้ความผิดเกี่ยวกับการปลอมหรือการแปลงเงินตราเป็นความผิดมูลฐาน

Abstract

การปลอมหรือการแปลงเงินตรานั้นเป็นเป็นอาชญากรรมทางเศรษฐกิจประเภทหนึ่งที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องและส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจ สังคม และความมั่นคงของประเทศที่ถูกปลอมหรือถูกแปลงสกุลเงินนั้นอย่างมหาศาล ด้วยเหตุที่สามารถกระทำได้ง่ายและได้รับผลตอบแทนอย่างเป็นรูปธรรมจึงมีผู้กระทำความผิดอย่างมากมาย โดยเฉพาะการทำในลักษณะของการค้าที่ได้รับเงินหรือทรัพย์สินจากการกระทำความผิดเป็นจำนวนมาก ซึ่งผู้กระทำความผิดมักนำไปโอน เปลี่ยนแปลงสภาพให้ดูเสมือนเงินที่ได้มาโดยชอบด้วยกฎหมาย เพื่อปกปิดแหล่งที่มาของทรัพย์สินอันจะทำให้สาวไปถึงการกระทำความผิดของตนได้ยาก หรือที่เรียกว่า การฟอกเงิน จากนั้นก็นำไปแสวงหาประโยชน์แก่ตนหรือนำไปเป็นต้นทุนเพื่อประกอบอาชญากรรมในรูปแบบอื่นๆต่อไป เมื่อกฎหมายที่มีอยู่ไม่สามารถดำเนินการกับเงินหรือทรัพย์สินที่ได้มาโดยมิชอบด้วยกฎหมายอันเป็นมูลเหตุจูงใจของผู้กระทำความผิดได้เท่าที่ควร ประกอบกับความผิดเกี่ยวกับการปลอมหรือการแปลงเงินตราเป็นความผิดที่สอดคล้องกับข้อแนะนำของกลุ่มเฉพาะกิจเพื่อปฏิบัติการทางการเงินที่เป็นมาตรฐานสากลและสอดคล้องกับหลักเกณฑ์ในการกำหนดเป็นความผิดมูลฐานเพื่อบังคับใช้กฎหมายป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน จึงมีการยกร่างพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินขึ้นมาใหม่โดยเพิ่มความผิดเกี่ยวกับการปลอมหรือการแปลงเงินตราตามประมวลกฎหมายอาญาอันมีลักษณะเป็นการค้าเป็นความผิดมูลฐาน เพื่อนำมาตรการตามกฎหมายนี้มาใช้แก้ปัญหาที่เกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม การบังคับใช้กฎหมายกับความผิดดังกล่าวอาจเกิดปัญหาและอุปสรรคบางประการ จึงสมควรที่จะศึกษาและวิเคราะห์เพื่อหาแนวทางในการแก้ไขปัญหาที่มีประสิทธิภาพต่อไป