นายหน้าซื้อขายล่วงหน้าในตลาดซื้อขายสินค้าเกษตรล่วงหน้า

Abstract

ในการซื้อขายสินค้าเกษตรล่วงหน้าตามพระราชบัญญัติสินค้าเกษตรล่วงหน้า พ.ศ. 2542 นั้น โดยปกติลูกค้า(ผู้ซื้อผู้ขาย)จะทำการซื้อขายโดยผ่านนายหน้าซื้อขายล่วงหน้า โดยการส่งคำสั่งซื้อหรือคำสั่งขายให้แก่นายหน้าซื้อขายล่วงหน้า จากนั้นนายหน้าซื้อขายล่วงหน้าจะส่งคำสั่งซื้อคำสั่งขายดังกล่าวเข้าสู่ตลาดในนามตนเองเพื่อให้ได้รับการจับคู่และเป็นคู่สัญญากับสำนักหักบัญชี จึงมีปัญหาว่า จะสามารถนำบทบัญญัติของกฎหมายใดมาใช้บังคับระหว่างนิติสัมพันธ์ดังกล่าว ในส่วนที่เกี่ยวกับสถานะ และสิทธิหน้าที่ของนายหน้าซื้อขายล่วงหน้า โดยเฉพาะกรณีที่นายหน้าซื้อขายล่วงหน้าผิดสัญญา หรือถูกพิทักษ์ทรัพย์โดยคำสั่งของศาล เพื่อพิจารณาถึงมาตรการที่เหมาะสมในการคุ้มครองสิทธิและทรัพย์สินของลูกค้า(ผู้ซื้อผู้ขาย) จากการศึกษาเปรียบเทียบกฎหมายของไทยและกฎหมายต่างประเทศพบว่าสถานะของนายหน้าซื้อขายล่วงหน้าควรมีลักษณะเป็นตัวแทนค้าต่างตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ โดยมีทั้งสิทธิและหน้าที่ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์และตามพระราชบัญญัติการซื้อขายสินค้าเกษตรล่วงหน้า พ.ศ. 2542 หากว่ากฎหมายดังกล่าวขัดกัน ก็จะต้องพิจารณาบังคับใช้ให้เป็นไปตาม พระราชบัญญัติการซื้อขายสินค้าเกษตรล่วงหน้า พ.ศ. 2542 เพราะเป็นกฎหมายพิเศษ แต่อย่างไรก็ตามเพื่อความชัดเจนในการตีความ จึงเห็นสมควรแก้ไขบทนิยาม “นายหน้าซื้อขายล่วงหน้า” ให้มีลักษณะเป็นตัวแทนค้าต่าง ในส่วนนิติสัมพันธ์ระหว่างลูกค้า(ผู้ซื้อผู้ขาย)กับสำนักหักบัญชีนั้น พบว่าไม่มีนิติสัมพันธ์ต่อกัน แต่สามารถใช้บทบัญญัติในเรื่องการใช้สิทธิเรียกร้องของลูกหนี้ในการเรียกร้องต่อกันได้ สำหรับมาตรการการคุ้มครองสิทธิและทรัพย์สินของลูกค้า(ผู้ซื้อผู้ขาย)นั้น จากการศึกษาพบว่าระดับการคุ้มครองสิทธิและทรัพย์สินของลูกค้า(ผู้ซื้อผู้ขาย)ไม่เพียงพอ เมื่อเปรียบเทียบกับพระราชบัญญัติสัญญาซื้อขายล่วงหน้า พ.ศ. 2546 ที่มีลักษณะใกล้เคียงกัน จึงเห็นสมควรแก้ไขพระราชบัญญัติการซื้อขายสินค้าเกษตรล่วงหน้า พ.ศ. 2542 เพื่อให้มีระดับการคุ้มครองสิทธิและทรัพย์สินของลูกค้า(ผู้ซื้อผู้ขาย)มากยิ่งขึ้น