เจตคติต่อการเป็นเพื่อนกับนักเรียนออทิสติกเรียนร่วมบางเวลาในโรงเรียนจิตรลดา ระดับประถมศึกษา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เพื่อพรรณนาเจตคติต่อการเป็นเพื่อนกับนักเรียนออทิสติกเรียนร่วมบางเวลาในโรงเรียนจิตรลดา ระดับประถมศึกษา รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative research) ภายใต้กระบวนทัศน์ปรากฏการณ์วิทยา (Phenomenology) พื้นที่ศึกษาคือ โรงเรียนจิตรลดา ระดับประถมศึกษา โดยเก็บข้อมูลนักเรียนในชั้นเรียนปกติจำนวน 13 คน และครูประจำชั้น/ครูวิชาปกติจำนวน 2 คน และครูการศึกษาพิเศษจำนวน 3 คนโดยการสัมภาษณ์ ร่วมกับการสังเกตอย่างมีส่วนร่วมนักเรียนในห้องเรียนโดยผู้วิจัย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์ประเด็นหลัก ผลการศึกษาพบใน 3 ประเด็นหลัก ดังนี้ ประเด็นหลักที่ 1 ได้แก่ ความคิดเห็นและความเชื่อเกี่ยวกับโรคออทิสติก ผู้ให้ข้อมูลทั้งครูและนักเรียนจะมีความเข้าใจใกล้เคียงกันในเรื่องอาการของออทิสติกสเปคตรัม สาเหตุของโรคออทิสติก ซึ่งได้แก่ พันธุกรรม ความผิดปกติระหว่างคลอด มารดาได้รับสารเคมี หรือพบพัฒนาการผิดปกติ และผลกระทบของเด็กออทิสติกต่อผู้อื่น คือ เด็กออทิสติกจะรบกวนผู้อื่น ผู้อื่นต้องดูแลใกล้ชิด ขาดการมีส่วนร่วมในชั้นปกติ แต่พัฒนาการดีขึ้นเมื่ออยู่สังคมปกติ ประเด็นหลักที่ 2 อารมณ์ตอบสนองต่อนักเรียนออทิสติกมีทั้งในเชิงบวก เช่น ดีใจ ภาคภูมิใจ เข้าอกเข้าใจ สงสาร เชิงลบ เช่น ไม่พอใจ กลัว กังวล น้อยใจ ท้อแท้ และการไม่มีผลอารมณ์ตอบสนอง ประเด็นหลักที่ 3 แนวโน้มพฤติกรรม ได้แก่ ท่าทีเข้าหาหรือตอบรับ ซึ่งแสดงออกโดยการช่วยดูแล ปรับพฤติกรรม ทักทาย เล่นด้วย ท่าทีถอยห่างหรือปฏิเสธเพราะไม่อยากยุ่งกับเด็กออทิสติก เนื่องจากพฤติกรรมไม่พึงประสงค์ และท่าทีไม่ตอบสนองต่อพฤติกรรมของเด็กออทิสติกเมื่อพฤติกรรมนั้นไม่รบกวนชั้นเรียน เจตคติต่อการเป็นเพื่อนกับนักเรียนออทิสติกเรียนร่วมบางเวลานั้นมีทั้งด้านบวกและลบ การสร้างความเข้าใจจะเป็นประโยชน์ต่อการจัดกิจกรรมต่างๆ เพื่อส่งเสริมนักเรียนปกติให้สามารถปรับตัวและมีปฏิสัมพันธ์กับเด็กออทิสติกได้อย่างเหมาะสมยิ่งขึ้น