ผลของการยืนยันคุณค่าของตนเองต่อปฏิกิริยาตอบสนองการดูถูกโดยบุคคลในกลุ่มและนอกกลุ่ม

Abstract

วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อศึกษาผลของการยืนยันคุณค่าของตนเองต่อความโกรธ อารมณ์ และการแก้แค้นเมื่อถูกดูถูกโดยบุคคลในกลุ่มและนอกกลุ่ม กลุ่มตัวอย่างคือนิสิตปริญญาตรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยภาคปกติ ที่มีอายุ18 ปีขึ้นไป จำนวน 100 คน ใช้การวิจัยแบบการทดลอง (Experiment) โดยมีตัวแปรต้น 2 ตัว ได้แก่ วิธีตอบสนองต่อความโกรธ (การยืนยันคุณค่าในตนเอง และการคิดหมกมุ่นในความโกรธ) และสถานะของหน้าม้าที่ดูถูกผู้ร่วมการทดลอง (นิสิต นักศึกษามหาวิทยาลัยเดียวกัน และนิสิต นักศึกษาต่างมหาวิทยาลัย) กลุ่มตัวอย่างถูกแบ่งเข้าสู่เงื่อนไขการทดลอง 4 เงื่อนไข ด้วยการสุ่มแบบจัดบล็อก (Block randomization) ได้กลุ่มตัวอย่างกลุ่มละ 25 คน ผู้ร่วมการทดลองในแต่ละเงื่อนไขต้องกรอกแบบฟอร์มข้อมูลส่วนตัวโดยย่อ และถูกดูถูกด้วยข้อความทางลบที่เขียนโดยหน้าม้าเพื่อกระตุ้นให้เกิดความโกรธ แล้วให้ผู้ร่วมการทดลองประเมินความโกรธและอารมณ์ของตนเอง หลังจากนั้นผู้ร่วมการทดลองได้รับคำสั่งให้เข้าสู่เงื่อนไขวิธีตอบสนองต่อความโกรธ แล้วจึงประเมินแบบฟอร์มข้อมูลส่วนตัวโดยย่อของหน้าม้า และประเมินความโกรธและอารมณ์อีกครั้งหนึ่ง ผลการทดลองพบว่าวิธีตอบสนองต่อความโกรธไม่ส่งอิทธิพลต่อคะแนนความโกรธ แต่ส่งอิทธิพลหลักต่อคะแนนอารมณ์และคะแนนการตอบกลับด้วยการประเมินกลับหรือคะแนนการแก้แค้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในขณะที่สถานะของหน้าม้าไม่ส่งอิทธิพลใดๆ ต่อทุกตัวแปรตาม ในกรณีที่หน้าม้าที่ดูถูกผู้ร่วมการทดลองเป็นคนในกลุ่ม แต่พบว่าวิธีตอบสนองต่อความโกรธกับสถานะของหน้าม้ามีอิทธิพลปฏิสัมพันธ์ต่อตัวแปรตามทั้งสาม กล่าวคือ ผู้ร่วมการทดลองที่ได้ยืนยันคุณค่าในตนเองมีความโกรธน้อยกว่า มีอารมณ์ดีกว่า และมีพฤติกรรมแก้แค้นน้อยกว่าผู้ร่วมการทดลองในเงื่อนไขหมกมุ่นในความโกรธอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ส่วนกรณีที่หน้าม้าที่ดูถูกเป็นคนนอกกลุ่ม ผู้ร่วมการทดลองในเงื่อนไขยืนยันคุณค่าในตนเองกับเงื่อนไขหมกมุ่นในความโกรธ มีคะแนนความโกรธ อารมณ์ และการแก้แค้นไม่ต่างกัน